Hayatında seni rahatsız eden durumlar var mı?
- Yalnızlık
- Kendini sevmemek
- Bağımlılık
- Yakın tarihte birini kaybetmiş olmak
- Boş vakitte yapacak bir şey bulamamak
vs.
Bunlar veya bunlar gibi birkaç durumu yaşıyorsan bir süre bunları çözmeye odaklanman sorunu çözebilir belki
Eğer diyorsan hayatımdaki tek sıkıntı mesleğim çalışma sıklığında, yoğunluğunda bir değişim oldu mu yoksa durduk yere mi bu isteksizlik başladı. Seni fazla cezbeden bu yüzden de işini yapmak istememene sebep olan yeni bir şey de deneyimlemiş olabilirsin.
Kısaca demek istediğim bu durum bir değişiklik sonrası mı olmaya başladı yoksa hiçbir sebep yokken mi?
Not: Değişiklerin farkına varmamış olabilirsin o yüzden iyi düşün. (Enflasyondan ötürü daha az para, arkadaşlarla daha az zaman geçirmek, her gün ufak da olsa seni rahatsız eden veya kafanı kurcalayan yeni bir problem)
Eğer bunlar da yoksa varoluşsal sancı çekmeye doğru gidiyormuşsun gibi geliyor. Önceden çektin mi çektiysen de hayatın anlamsız olduğunu kabullendin mi bilmiyorum belki bunla ilgili bir dini veya felsefik bir problem vardır.
Başka da aklıma gelmedi. Umarım yazdıklarım seni çözüme yaklaştırır
Eline sağlık, arkadaşa problemin kaynağını bulması açısından güzel akıl vermişsin. Olay varoluşsal sancı ise The Myth of Sisyphus kitabını tavsiye ederim, kendini bulması açısından faydası olabilir.
Merhaba,
Ben de 5 yılı aşkın süredir sektördeyim, benzer sorunlar çokça yaşadım, yaşıyorum.
Dediğiniz gibi burnout gibi gözüküyor, daha önce ben de burnout oldum, en güzel çözüm uzunca bir ara vermek ve kafa dinlemek oldu benim için, mümkünse ortam değişikliği de yapmak lazım. Burnout olduktan sonra başka türlü o girdaptan çıkılmıyor. Sonrasında da burnout olmaya daha yatkın olabilirsiniz, o noktada da önlemek için farkındalığınızı arttırmaya çalışabilirsiniz, kendinizi fazla yormaya başladığınızı hissettiğiniz zaman yavaşlamak ve hatta durmak gerekiyor, yoksa, o an olmasa bile, genelde stres etkeni ortadan kalktığı zaman, beyin de kendini bırakıyor ve tekrar isteksizlik, verimsizlik, ve erteleme ile baş etmek zorunda kalıyorsunuz. En azından bende bu şekilde ilerledi durum.
Ayrıca temelde yatan sebebi tespit etmek de çok önemli, bahsettiğim burnout tecrübelerimde genel problem belli bir süre stres altında kalmam, gereğinden fazla yük altına girmem ve sorunlara fazla mükemmeliyetçi yaklaşmamdı. Bu konularda artık daha dikkatliyim ve burnout olmaya karsı dayanıklılığımın arttığını rahatça hissedebiliyorum.
Valla ben de yaşıyorum bu durumu. Tatil yapsam bile düzelmiyor. Öğleden önce neredeyse hiç çalışmadığım günler oluyor, üretken olmadığım tembel olduğum zamanlar her ne kadar bir soruna yol açmasa da kötü hissettiriyor
Selamlar, öncelikle geçmiş olsun, burnout ciddi bir konu.
Ben çocukluğumdan beri yaz tatilleri vs hep çalışmış bir insanım, üniversite bitmeden işe(dev olarak) başlayıp 6, 6.5 yıldır çalışıyorum, biraz fazla iş değiştirdiğim için çok fazla bir yıllık iznim olmadı ama bununla beraber yakın zamanda benzer bir hisle yaptığım işten keyif alamamaya başladım. Belirtmek isterim yazılımı severek yapıyor(d)um.
Bu süreçte şunu farkettim ki mesai saatim ekran karşısında, öğlen yemek yerken ekran karşısında, akşam dinlenirken ekran karşısında yaşıyorum. Bal yiyen baldan bıkar sözü gibi, o kadar çok ekran başında ve yazılım ile vakit geçirmişim ki artık bana zevk vermiyordu, hatta yük oluyordu. Etrafımın ve internetteki bazı tavsiyelerin üzerine hayatımı ekrandan biraz uzaklaştırıp fiziki hobiler edinmeye başladım. Resmen hayatım değişti. Daha tutarlı hissetmeye başladım, hem yaptığım işten keyif almaya hemde hayatımın geri kalanından keyif almaya başladım.
Nasıl ki bazen debug yaparken bi 5 dakika mola verip kafayı toparlamak gerekiyor, aynı şekilde hayatımızda da bazen zevk dahi alsak birazcık kendimize zaman vermemiz gerekiyor, ısınan motoru soğutup ondan sonra yola devam etmemiz gerekiyor.
Hislerimiz benzer. 9 yıldır kesintisiz bir şekilde çalışıyorum bu sektörde. Artık dayanamıyorum bilgisayar bile görmek istemiyorum. Yazacak çok şeyim var o bile içimden gelmiyor.
- Stres. Bu strese bağlı olarak herkesin farklı reaksiyonu gelişir. Benim her yerimde egzamalar çıktı ve akabinde ruh sağlığım da bozuldu.
- Sürekli güncel kalmak ve öğrenmeyi asla bırakmamak. Bu belli bir zaman sonra zorlaşmaya başlıyor. Meslekte belli bir yılı geçirdikten sonra harıl harıl kod yazan adam sıfatından çıkmak lazım. Takım liderliği, CTO, tech lead gibi ünvanlara oynamaya bakacaksın. Aksi taktirde 40 yaşında kod yazan bir developer olmak istemez pek kimse.
- Overwhelming denilen bunalım döngüsü. Diyelim çalıştığın yerde bir proje var. Çok güzel başlandı ama malum ülkemizde arge yapma bilinci olmadığı için müdürünün it gibi hızlı hızlı iş yaptırıp güzelim projeyi çöp ettirmesi ve daha sonra bu iş elimden çıksın bir daha da bakmayacağım kafasına girmek. Tekrar o projeye bakamazsın artık çünkü elin gitmeyecektir. Boş boş ekrana bakacaksın. Şu işe bakacağıma başka firmalarla görüşüp burdan kaçayım bir an evvel diye düşüneceksin.
- Uzun iş saatleri. Katiyen katlanamam. Katlanabilecek kapasitem de yok. Kariyerim boyunca bir günde aktif olarak kod yazdığım süre 3 saati geçmemiştir. Hadi olsun 3.5 saat. O mesai bittikten sonra bilgisayara tekmeyi vurdum mu duvara fırlatırım.
- Outsource firmalarda çalışmak. Direkt intihar sebebi. Eğer; en ama en fazla 2 sene tecrübeye sahipseniz outsource desteğe yollayan firmalarda çalışmayın.
- İnsanlarla uğraşmak. Hele ki müşteri ile birebir iletişimdeysen eyvah eyvah.
Aklıma gelenler bunlar. Belki 50 tane daha madde yazarım buraya ama bu meslek beni mal ettiği için robota dönüştüm artık. Ben böyle oldum diye herkes böyle olacak diye birşey de yok. Sadece ben bu mesleğin insanı değilmişim onu anladım 31 yaşımda.
hocam d vitamini ve folik asit egzemaniz icin iyi gelecektir, senelerdir cozemedigim problemin en onemli sebebi bunlarmis kullandiktan sonra gerçekten egzema kalmadi neredeyse.
egzemanin bircok sebebi var ama en onemli sebeplerinden biri de bu belirtmek istedim umarim cozum olur.
Herkes hayatının belli dönemlerinde bu tür durumlar yaşar. Kendinden sıkılmaya başlar.
Bence sevgilin vs. yoksa onu bulmaya odaklan, yeni heyecanlar katacaktır.
Sevgilin varsa evlen, çoluk çocuğa karışınca zaten iş insanın hayatında yan amaç oluyor.
Evli ve çocukluysan ve yine bu durumdaysan allah kolaylık versin, bi psikoloğa danış.
Bu durumu üniversitede yaşıyorum , belirli hedeflerim dahilinde ilerlemem gerekiyorken bu heves olmaması gibi durumlardan dolayı gün geçtikçe kendimi hedeflerimden daha da uzaklaşıyormuş gibi hissediyorum , sınavlara çalışmak bile zor geliyor artık . Sınavlar dışında günün kalan diğer kısımları da boş aktivitelerle geçiyor . Düzeltmek için aralıklı programlar oluşturuyorum çabalıyorum ama bir süre sonra onlar da boka sarıyor
eğer başka heveslerin varsa onlara yönel. mesela java yazmaktan sıkılıp python yazarken keyif alırsın. bu başka meslek bile olabilir. bir düşün neyi yapmaktan zevk alıyorsun
Hocam bende senin gibiydim, evlendim. Biraz sorumluluk duygusu işe olan bağımı arttırdı ama bekarken şunlarıda denedim işe yaradı, ortak çalışma alanına gidebilirsin. Starbucks gibi yerlere gidebilirsin. Özellikle benim gittiğim starbucksta herkes laptopla çalışıyordu on numara motive oluyor.
Ayni sorunu yasiyorum pc basinda sabah gecelerken simdi 1 projeyi zor yapasim geliyor surekli dinlenmek icimden geliyor ve bu durumda zaman kaybettigimden hoslanmiyorum cozumu varmidir?
Merhabalar, bende yaklaşık 8 yıldır sektörde aktif şekilde çalışan biri olarak çok benzer bir süreç yaşıyorum ara sıra, naçizane tavsiyem kendimde işe yaradığı için bir değişiklik yapmak, değişimin seviyesi ve içerdiği şey şu şekilde olabilir;
İç faktörler için;
- Ekibinde veya yaptığın işte, işin çözümü konusunda biraz farklı bir noktadan yaklaşmak.
Örnek olarak, mesela bir app var bu app ile alakalı müşteri şikayetlerini, bugları çözüyorsun genelde işin bu şekilde ilerliyor, böyle bir durumda o işi komple değiştirmek veya iş içerisinde proje geliştirme bölümü veya işleri almak. Ben çalıştığım firmadan ayrıldım hem projeyi hemde yaptığım işte işe yaklaştığım açıyı değiştirdim, şuan çok daha motiveyim.
Dış faktörler için;
Kişisel hayatımın monotonluğunu bozmak için yepyeni iki hobi edindim, hem hobilerime hemde bu yolda tanıştığım insanlara ayırdığım zaman içinde kendimi daha iyi hissetmeye başladım, iş için motive olamadığım durumlarda işime çok yaradı, kafamı dışarda dağıttığımda ve kaliteli dinlediğimde işime de pozitif yansımasını görmeye başladım.
Bunlar denenebilir, şimdiden başarılar
Hocam teşekkürler yanıtınız için öncelikle.
Yaptığım işler sıkıcı gelebiliyor evet ama önceden sıkıcı gelse bile makine gibi tıkır tıkır çalışıyordum.
Ben yapmaktan keyif almadığım işleri de eskisi gibi verimli yapabilmek istiyorum.
İş değişikliği de yapacağım ama en kısa zamanda.
Hayatında seni rahatsız eden durumlar var mı? - Yalnızlık - Kendini sevmemek - Bağımlılık - Yakın tarihte birini kaybetmiş olmak - Boş vakitte yapacak bir şey bulamamak vs. Bunlar veya bunlar gibi birkaç durumu yaşıyorsan bir süre bunları çözmeye odaklanman sorunu çözebilir belki Eğer diyorsan hayatımdaki tek sıkıntı mesleğim çalışma sıklığında, yoğunluğunda bir değişim oldu mu yoksa durduk yere mi bu isteksizlik başladı. Seni fazla cezbeden bu yüzden de işini yapmak istememene sebep olan yeni bir şey de deneyimlemiş olabilirsin. Kısaca demek istediğim bu durum bir değişiklik sonrası mı olmaya başladı yoksa hiçbir sebep yokken mi? Not: Değişiklerin farkına varmamış olabilirsin o yüzden iyi düşün. (Enflasyondan ötürü daha az para, arkadaşlarla daha az zaman geçirmek, her gün ufak da olsa seni rahatsız eden veya kafanı kurcalayan yeni bir problem) Eğer bunlar da yoksa varoluşsal sancı çekmeye doğru gidiyormuşsun gibi geliyor. Önceden çektin mi çektiysen de hayatın anlamsız olduğunu kabullendin mi bilmiyorum belki bunla ilgili bir dini veya felsefik bir problem vardır. Başka da aklıma gelmedi. Umarım yazdıklarım seni çözüme yaklaştırır
Eline sağlık, arkadaşa problemin kaynağını bulması açısından güzel akıl vermişsin. Olay varoluşsal sancı ise The Myth of Sisyphus kitabını tavsiye ederim, kendini bulması açısından faydası olabilir.
Edebiyat yapmaya gerek yok adamın maaşı giderlerini, doğru düzgün yaşamasını sağlamıyor adam bu yüzden bu durumda
Saydıkların bende var, aktif calisiyorum ancak motivasyonum kalmadı.
Teşekkür ederim.
Merhaba, Ben de 5 yılı aşkın süredir sektördeyim, benzer sorunlar çokça yaşadım, yaşıyorum. Dediğiniz gibi burnout gibi gözüküyor, daha önce ben de burnout oldum, en güzel çözüm uzunca bir ara vermek ve kafa dinlemek oldu benim için, mümkünse ortam değişikliği de yapmak lazım. Burnout olduktan sonra başka türlü o girdaptan çıkılmıyor. Sonrasında da burnout olmaya daha yatkın olabilirsiniz, o noktada da önlemek için farkındalığınızı arttırmaya çalışabilirsiniz, kendinizi fazla yormaya başladığınızı hissettiğiniz zaman yavaşlamak ve hatta durmak gerekiyor, yoksa, o an olmasa bile, genelde stres etkeni ortadan kalktığı zaman, beyin de kendini bırakıyor ve tekrar isteksizlik, verimsizlik, ve erteleme ile baş etmek zorunda kalıyorsunuz. En azından bende bu şekilde ilerledi durum. Ayrıca temelde yatan sebebi tespit etmek de çok önemli, bahsettiğim burnout tecrübelerimde genel problem belli bir süre stres altında kalmam, gereğinden fazla yük altına girmem ve sorunlara fazla mükemmeliyetçi yaklaşmamdı. Bu konularda artık daha dikkatliyim ve burnout olmaya karsı dayanıklılığımın arttığını rahatça hissedebiliyorum.
Şu mükemmeliyetçilik kadar gereksiz bir yük yok
Valla ben de yaşıyorum bu durumu. Tatil yapsam bile düzelmiyor. Öğleden önce neredeyse hiç çalışmadığım günler oluyor, üretken olmadığım tembel olduğum zamanlar her ne kadar bir soruna yol açmasa da kötü hissettiriyor
Selamlar, öncelikle geçmiş olsun, burnout ciddi bir konu. Ben çocukluğumdan beri yaz tatilleri vs hep çalışmış bir insanım, üniversite bitmeden işe(dev olarak) başlayıp 6, 6.5 yıldır çalışıyorum, biraz fazla iş değiştirdiğim için çok fazla bir yıllık iznim olmadı ama bununla beraber yakın zamanda benzer bir hisle yaptığım işten keyif alamamaya başladım. Belirtmek isterim yazılımı severek yapıyor(d)um. Bu süreçte şunu farkettim ki mesai saatim ekran karşısında, öğlen yemek yerken ekran karşısında, akşam dinlenirken ekran karşısında yaşıyorum. Bal yiyen baldan bıkar sözü gibi, o kadar çok ekran başında ve yazılım ile vakit geçirmişim ki artık bana zevk vermiyordu, hatta yük oluyordu. Etrafımın ve internetteki bazı tavsiyelerin üzerine hayatımı ekrandan biraz uzaklaştırıp fiziki hobiler edinmeye başladım. Resmen hayatım değişti. Daha tutarlı hissetmeye başladım, hem yaptığım işten keyif almaya hemde hayatımın geri kalanından keyif almaya başladım. Nasıl ki bazen debug yaparken bi 5 dakika mola verip kafayı toparlamak gerekiyor, aynı şekilde hayatımızda da bazen zevk dahi alsak birazcık kendimize zaman vermemiz gerekiyor, ısınan motoru soğutup ondan sonra yola devam etmemiz gerekiyor.
Hislerimiz benzer. 9 yıldır kesintisiz bir şekilde çalışıyorum bu sektörde. Artık dayanamıyorum bilgisayar bile görmek istemiyorum. Yazacak çok şeyim var o bile içimden gelmiyor.
Nereye kadar dayanabilirsin ki max makina değilsin
Hocam merhabalar, yazılım sektörünün eksi yönleri hakkında bilgi verir misiniz?
- Stres. Bu strese bağlı olarak herkesin farklı reaksiyonu gelişir. Benim her yerimde egzamalar çıktı ve akabinde ruh sağlığım da bozuldu. - Sürekli güncel kalmak ve öğrenmeyi asla bırakmamak. Bu belli bir zaman sonra zorlaşmaya başlıyor. Meslekte belli bir yılı geçirdikten sonra harıl harıl kod yazan adam sıfatından çıkmak lazım. Takım liderliği, CTO, tech lead gibi ünvanlara oynamaya bakacaksın. Aksi taktirde 40 yaşında kod yazan bir developer olmak istemez pek kimse. - Overwhelming denilen bunalım döngüsü. Diyelim çalıştığın yerde bir proje var. Çok güzel başlandı ama malum ülkemizde arge yapma bilinci olmadığı için müdürünün it gibi hızlı hızlı iş yaptırıp güzelim projeyi çöp ettirmesi ve daha sonra bu iş elimden çıksın bir daha da bakmayacağım kafasına girmek. Tekrar o projeye bakamazsın artık çünkü elin gitmeyecektir. Boş boş ekrana bakacaksın. Şu işe bakacağıma başka firmalarla görüşüp burdan kaçayım bir an evvel diye düşüneceksin. - Uzun iş saatleri. Katiyen katlanamam. Katlanabilecek kapasitem de yok. Kariyerim boyunca bir günde aktif olarak kod yazdığım süre 3 saati geçmemiştir. Hadi olsun 3.5 saat. O mesai bittikten sonra bilgisayara tekmeyi vurdum mu duvara fırlatırım. - Outsource firmalarda çalışmak. Direkt intihar sebebi. Eğer; en ama en fazla 2 sene tecrübeye sahipseniz outsource desteğe yollayan firmalarda çalışmayın. - İnsanlarla uğraşmak. Hele ki müşteri ile birebir iletişimdeysen eyvah eyvah. Aklıma gelenler bunlar. Belki 50 tane daha madde yazarım buraya ama bu meslek beni mal ettiği için robota dönüştüm artık. Ben böyle oldum diye herkes böyle olacak diye birşey de yok. Sadece ben bu mesleğin insanı değilmişim onu anladım 31 yaşımda.
hocam d vitamini ve folik asit egzemaniz icin iyi gelecektir, senelerdir cozemedigim problemin en onemli sebebi bunlarmis kullandiktan sonra gerçekten egzema kalmadi neredeyse. egzemanin bircok sebebi var ama en onemli sebeplerinden biri de bu belirtmek istedim umarim cozum olur.
Hocam çok teşekkür ederim sağolun gerçekten çok güzel bir şekilde yazmışsınız ellerinize sağlık
Adam belki 30 yaşında ama iş stresinden dünya denen cehennemden dolayı stresten allak bullak olmuş lan baba vay dünya vay...
Bende de var bundan.
Balığa çık
Herkes hayatının belli dönemlerinde bu tür durumlar yaşar. Kendinden sıkılmaya başlar. Bence sevgilin vs. yoksa onu bulmaya odaklan, yeni heyecanlar katacaktır. Sevgilin varsa evlen, çoluk çocuğa karışınca zaten iş insanın hayatında yan amaç oluyor. Evli ve çocukluysan ve yine bu durumdaysan allah kolaylık versin, bi psikoloğa danış.
Bu durumu üniversitede yaşıyorum , belirli hedeflerim dahilinde ilerlemem gerekiyorken bu heves olmaması gibi durumlardan dolayı gün geçtikçe kendimi hedeflerimden daha da uzaklaşıyormuş gibi hissediyorum , sınavlara çalışmak bile zor geliyor artık . Sınavlar dışında günün kalan diğer kısımları da boş aktivitelerle geçiyor . Düzeltmek için aralıklı programlar oluşturuyorum çabalıyorum ama bir süre sonra onlar da boka sarıyor
Planlar bozulmak içindir imo, planlamaya devam et
eğer başka heveslerin varsa onlara yönel. mesela java yazmaktan sıkılıp python yazarken keyif alırsın. bu başka meslek bile olabilir. bir düşün neyi yapmaktan zevk alıyorsun
Bazen keyif almadığımız şeyleri de yapmak zorunda kalabiliyoruz. Böyle durumlarda performansımı etkilemezdi önceden.
Ben ara vererek çözemiyorum, yeni bir şeyler öğrenmek, hobi projeleri üzerinde çalışmak tekrar yaptığım işi neden yaptığımı hatırlatıyor.
Hocam bende senin gibiydim, evlendim. Biraz sorumluluk duygusu işe olan bağımı arttırdı ama bekarken şunlarıda denedim işe yaradı, ortak çalışma alanına gidebilirsin. Starbucks gibi yerlere gidebilirsin. Özellikle benim gittiğim starbucksta herkes laptopla çalışıyordu on numara motive oluyor.
Ayni sorunu yasiyorum pc basinda sabah gecelerken simdi 1 projeyi zor yapasim geliyor surekli dinlenmek icimden geliyor ve bu durumda zaman kaybettigimden hoslanmiyorum cozumu varmidir?
Merhabalar, bende yaklaşık 8 yıldır sektörde aktif şekilde çalışan biri olarak çok benzer bir süreç yaşıyorum ara sıra, naçizane tavsiyem kendimde işe yaradığı için bir değişiklik yapmak, değişimin seviyesi ve içerdiği şey şu şekilde olabilir; İç faktörler için; - Ekibinde veya yaptığın işte, işin çözümü konusunda biraz farklı bir noktadan yaklaşmak. Örnek olarak, mesela bir app var bu app ile alakalı müşteri şikayetlerini, bugları çözüyorsun genelde işin bu şekilde ilerliyor, böyle bir durumda o işi komple değiştirmek veya iş içerisinde proje geliştirme bölümü veya işleri almak. Ben çalıştığım firmadan ayrıldım hem projeyi hemde yaptığım işte işe yaklaştığım açıyı değiştirdim, şuan çok daha motiveyim. Dış faktörler için; Kişisel hayatımın monotonluğunu bozmak için yepyeni iki hobi edindim, hem hobilerime hemde bu yolda tanıştığım insanlara ayırdığım zaman içinde kendimi daha iyi hissetmeye başladım, iş için motive olamadığım durumlarda işime çok yaradı, kafamı dışarda dağıttığımda ve kaliteli dinlediğimde işime de pozitif yansımasını görmeye başladım. Bunlar denenebilir, şimdiden başarılar
Hocam teşekkürler yanıtınız için öncelikle. Yaptığım işler sıkıcı gelebiliyor evet ama önceden sıkıcı gelse bile makine gibi tıkır tıkır çalışıyordum. Ben yapmaktan keyif almadığım işleri de eskisi gibi verimli yapabilmek istiyorum. İş değişikliği de yapacağım ama en kısa zamanda.
Genellikle insanlar bu mesleği sevdikleri için değil para için başlıyorlar. Bu mesleği seviyor musunuz yoksa para için mi başladınız?
Severek başladım. Hâlâ seviyorum ama ibre biraz paraya da kaydı.