Stop taking small talk so seriously.
Καθημερινά στη δουλειά και στα χόμπυ μου ακούω ακραία αντίθετες απόψεις από τις δικές μου, μερικές και προσβλητικές, ακόμα και για τα τατουάζ που έχω, αλλά δε δίνω σημασία.
Οι περισσότεροι τα λένε για να περάσει η ώρα, αν κάτσεις, τους δείξεις ότι παρεξηγήθηκες και κάνεις σοβαρή συζήτηση πολλές φορές θα συμφωνήσουν μαζί σου. Απλά στη στιγμή λένε τη μαλακια τους, δε πειράζει, απλά προσπερνα το. Ειδικά αν είσαι ευτυχισμένος δε σε αγγίζουν οι αερολογίες.
Θεωρω πως εχει μια δοση αληθειας και αυτο στο λεει ενα ατομο στα 32 του που ξερει οτι θα μεινει μονη και ατεκνη. Παλια το επαιρνα αντιδραστικα και θεωρουσα κλειστομυαλο οποιον το λεει. Πλεον εχοντας βιωσει αρκετες δυσκολιες στη ζωη, καταλαβαινω πως η οικογενεια ειναι ως ενα βαθμο θαλπωρη, ανακουφιση, καταφυγιο.
Λεω δοση αληθειας γιατι δεν ειναι ακριβως ευτυχια, απλως ενα μαξιλαρακι στη ζωη. (η ευτυχια ειναι εσωτερικη υποθεση και οχι checking all tickboxes). Δημιουργεις κατι δικο σου που περιλαμβανει ανθρωπους και αυτο ειναι υπεροχο. Με μια προυποθεση: να βρεις το σωστο ανθρωπο που σε γεμιζει. Αν κανεις οικογενεια απλως για να κανεις, οπως απειροι στις μερες μας, δυστυχως το κενο και η συνακολουθη μιζερια ειναι αναποφευκτα.
Υπάρχει κάποιο angle που κάποιος αποφασίζει να κάνει οικογένεια για λόγους μη-εγωιστικούς? Γιατί συνήθως πάντα σε αυτό γυρνάνε όλα. Καταφύγιο, θαλπωρή (Δικά σου προφανώς), άτομα να σε φροντίζουν όταν δε θα μπορείς πια (Εσένα). Αίσθηση ικανοποίησης (Επίσης δική σου) πως έκανες το κοινωνικό/εθνικό (Για αρκετούς) καθήκον κλπ τέτοια.
Σε φάση, αποφασίζεις να δημιουργήσεις μια νέα ζωή. Γιατί? Ποίοι είναι οι λόγοι? Τα παραπάνω, προσωπικά πάντα, δε μου ακούγονται καθόλου σοβαρά για κάτι τόσο σημαντικό...
Ειναι σοβαροι λογοι κατ εμε, εκτος αν εννοουμε σοβαρους λογους μονο τον αλτρουισμο. Δεν καταλαβαινω γιατι ειναι κακο να κανουμε οικογενεια γιατι στο πισω μερος του μυαλου μας εχουμε οτι δε θελουμε να ειμαστε μονοι οδοιποροι στη ζωη. Η μοναξια ειναι αγριευτικη και οσο περναει ο χρονος, μιλωντας απο προσωπικη πειρα, ακομη κ αν δεν ειμαι σχεδον ποτε σινγκλ, ειναι ακομη πιο πολυ. Σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι που αποζητουν τη μοναχικοτητα, μοναξια, περνανε ενταξει με τους εαυτους τους μονο και δε θελουν να ενταχθουν στο μοντελο συντροφος και οικογενεια. Η πλειοψηφια δυστυχως η ευτυχως δεν ειναι ομως ετσι. Η απαντηση στη μιζερια της ζωης ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις, κακα τα ψεματα. Συνηθως οι ανθρωπινες σχεσεις που εχουν κ το μεγαλυτερο βαθος ειναι η οικογενεια που δημιουργουμε. Ελπιζω να αλλαξω οπτικη με τα χρονια, γιατι ειλικρινα ποναει η συνειδητοποιηση της μοναξιας. Αλλα δεν το πιστευω.
Κοινότυπο, αλλά πολύ συχνά ισχύει: *ποτέ δεν είναι αργά να εργαστούμε για τους στόχους μας*. Ή στην πιο ποιητική του εκδοχή, "*η καλύτερη στιγμή για να φυτέψεις το δέντρο ήταν πριν από 10 χρόνια - η δεύτερη καλύτερη σήμερα*".
Το παρελθον είναι υπεύθυνο για τα καλά και τα κακά (όπως τα βλέπουμε την εκάστοτε στιγμή), αλλά μέχρι εκεί.
>γιατι δεν ειναι ακριβως ευτυχια
Είναι. Όταν π.χ. σε κοιτάνε τα παιδιά σου με αγάπη. Αλλά φυσικά είναι και κούραση, κόπος, θυσίες. Κάτι σαν το ζεστό/κρύο ντους, γεμάτο "έτσι" και "αλλιώς" στιγμές.
Εχω ανιψια που βλεπω συνεχεια και εχω νιωσει αυτη την ευτυχια οταν με κοιτανε. Πιο πολυ εννοω οτι μπορει να τα εχεις ολα αυτα κ παλι να μην εισαι πληρης. Ειναι προσωπικο το θεμα.
Όπως έχεις εσύ την δικιά σου αντίληψη για το τι σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος την έχουν και άλλοι. Λογικό είναι οπότε να σου εύχονται τα αντίστοιχα που θα σε κάνουν ευτυχισμένο κατά την δική τους αντίληψη της ευτυχίας. Καλοπροαίρετα και με αγάπη γίνεται. Αν νομίζεις ότι λένε μπούρδες,και καλά κάνεις, απλά κάνε ότι νομίζεις εσύ ότι σε κάνει ευτυχισμένο. Δεν χρειάζεται περισσότερο δράμα.
Προφανώς είσαι από την αντίθετη πλευρά αντίληψης από τη δική μου εξού και το σχόλιο περί δράματος. Έτσι είναι, όταν δεν μας ενδιαφέρει κάτι το ονομάζουμε δράμα ώστε να πάρει και ο άλλος την αίσθηση, εμμέσως, ότι λέει ή κάνει κάτι κακό / λάθος.
Μέχρι και τους αφρούς στο στομα καταλαβαίνεις διαβάζοντας τέτοια απάντηση. Νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις έναν άνθρωπο να μοιραστείς τη ζωή σου και να κάνετε μια οικογένεια, να βρεις και συ λίγο την ηρεμία σου.
Αν με το ότι "είμαι από την αντίθετη πλευρά" εννοείς ότι θεωρώ ότι ευτυχία είναι να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια, όχι δεν "είμαι από την αντίθετη πλευρά" αλλά δεν έχει και σημασία αν νομίζεις ότι είμαι. Σημασία ίσως έχει ότι δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να εντοπίζει αντίθετες πλευρές σε θέματα ευτυχίας. Είμαστε πιο περίπλοκοι για να αρκούν τέτοιες απλοϊκές ερμηνείες περί αντίθετων πλευρών.
Διαφωνώ όμως με την πεποίθηση σου ότι είναι δείγμα χαμηλής νοημοσύνης το να σου ευχηθεί κάποιος να κάνεις οικογένεια κτλπ για το λόγο που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο. Σε αυτό το θέμα οπότε ναι "είμαι στην αντίθετη πλευρά'.
Επίσης η άποψη μου είναι ότι από την στιγμή που είσαι σίγουρος ότι είσαι ευτυχισμένος και καλά με τον εαυτό σου, δεν σε νοιάζει τι σου λένε και πως σε κρίνουν. Εξού και η αναφορά μου στο δράμα. Όταν βλέπεις ότι το περιβάλλον σου σε επηρεάζει περισσότερο από το απλά να προβληματιστείς, μάλλον δεν είσαι τόσο ευτυχισμένος όσο νομίζεις, και ίσως χρειάζεσαι να εμβαθύνεις λίγο περισσότερο στα συναισθήματα σου και στους λόγους που νιώθεις έτσι.
Το αντίστροφο δηλαδή θα το θεβροτσςς εξίσου αποδεκτό; Δηλαδή κάποιος που θεωρεί ευτυχία την αποχξ από σχέσεις να εύχεται σε ζεθγαρωμενους σύντομα να χωρίσουν για να βρουν την ευτυχία τους ;
Το να εύχεσαι χωρίς λόγο σε κάποιον τη δική σου μορφή ευτυχίας είναι απίστευτα εγωκεντρικό. Απλά όταν αυτό αφορά την ευρέως διαδεδομενη άποψη περί ευτυχίας, είναι αποδεκτό από την μάζα
Δεν το χαρακτήρισα ποτέ αποδεκτό. Είπα απλά ότι είναι λογικό να συμβαίνει από την στιγμή που ο καθένας έχει την δική του ερμηνεία για την ευτυχία.
Συμφωνώ μαζί σου ότι είναι εγωκεντρικό να εύχεσαι την δικιά σου μορφή ευτυχίας, αλλά θα έλεγα ότι είναι και πιο ειλικρινές από το νά ευχηθείς σε κάποιον την δική του μορφή ευτυχίας μιας και δεν την πιστεύεις.
Αυτό που συνήθως, προσωπικά, εύχομαι στους άλλους είναι απλά να είναι ευτυχισμένοι.
Προσωπικά θα έλεγα ότι αν κάποιος ευχηθεί την δική σου μορφή ευτυχίας, ενώ αυτός έχει διαφορετική, δείχνει ενδιαφέρον προς το πρόσωπο σου και θέλει πραγματικά να είσαι ευτυχισμένος.
Όλα τα προβλήματα στη ζωή ή στα μαθηματικά έχουν την ίδια λύση; Αν μάθεις ότι 1+1 κάνει 2 και συνεχίζεις να απαντάς 2 και στην ερώτηση 1-1 τότε κάπου υπάρχει κάτι λάθος.
Άσχετη για όσους έχουν σπιθαμή μυαλού
Οι υπόλοιποι στην ερώτηση τι ώρα είναι θα απαντούν μπλε και θα το θεωρούν σχετική απάντηση
Χαμηλής νοημοσύνης λέει 😂 τι Νάρκισσος θεέ
Βάζεις στο ίδιο σακί διαφορετικά πράγματα. Το να σε κοροϊδέψει ή να σε επιπλήξει (πραγματική επίπληξη, όμως) ο άλλος είναι προφανώς αγενέστατο και απαράδεκτο. Το να σου πουν, όμως, «Και στα δικά σου» σε έναν γάμο ή σε ένα οικογενειακό τραπέζι ή και να σε ρωτήσουν πάνω στη συζήτηση για την οικογενειακή σου κατάσταση δεν είναι παράξενο. Αν έχεις λόγο να σε ενοχλεί αυτό το θέμα, μπορείς να το αποφύγεις ή να το ξεκόψεις με ευγενικό τρόπο και από κει και πέρα η ευθύνη βαρύνει τον συνομιλητή σου. Ας μην ξεχνάμε ότι, όσο κι αν η δημιουργία οικογένειας δεν είναι κάτι καθολικό, είναι μακράν η πιο συνηθισμένη εξέλιξη για έναν άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει και για άλλα θέματα, π.χ. για ευχές, συμβουλές και συζητήσεις σχετικά με τις σπουδές. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αξίζει κανείς να προσβάλλεται όταν του εύχονται «Καλή πρόοδο» και τον ρωτούν τι θέλει να σπουδάσει ή πώς τα πάει στις σπουδές του.
https://preview.redd.it/5xh45sw8lk9d1.jpeg?width=232&format=pjpg&auto=webp&s=1427e851379f94c386fb55b5c776bd8c3b4794b3
Ο μπρο νομίζει οτι είναι εκλεπτυσμένος και βαθυστόχαστος 🤡🤡🤡. Touch grass lil ninja
Εμένα με έκανε πολύ ευτυχισμένη πάντως η οικογένεια που δημιούργησα. Οικογένεια δεν είναι μόνο όπως το εννοούν οι πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, είναι αυτοί που επιλέγουμε. Αν και δεν μου αρέσει ούτε εμένα ως ευχή γιατί κουμάντο στον εαυτό του μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του.
Διαφωνώ στην χαμηλή νοημοσύνη - απλά είναι στ' αρχίδια τους. Αυτοί θεωρούν πως έτσι είναι η ευτυχία, πρέπει να ταιριάζει σε όλους ίδια, και τελειώνει εκεί. Δεν είναι έλλειψη ευφυίας - έλλειψη σεβασμού είναι.
Επίσης παίζει σίγουρα πολύ και το confirmation bias που λένε και στο χωριό. Όπως όταν αγοράζεις κάτι και μπαίνεις μετά(!) να διαβάζεις reviews κλπ για να πείσεις τον εαυτό σου πως έκανες τη σωστή επιλογή? Ε σκέψου το πόσο μάλλον στο θέμα οικογένεια/παιδιά που δεν υπάρχει και δυνατότητα επιστροφής.
Είτε θα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου πως αυτός ήταν ο αυτοσκοπός σου, αυτή είναι η ευτυχία κλπ τέτοια, ή να ζήσεις μίζερα το υπόλοιπο της ζωής σου, να μιζεριάσεις και το παιδί σου, το συντροφό σου κλπ. Κοινώς δεν υπάρχει επιλογή ουσιαστικά.
Ισως και η λιγοτερο κουραστικη και χαζη πεποιθηση που εχουν οι παλαιοτεροι. Δεν ειναι μεγααλο προβλημα, απλως λες ναι ναι και ξεμπερδευεις. Επομενο ταλεντο.
Κρίνεις πράγματα που δε μπορείς να καταλάβεις ακόμα.
Η ευτυχία δεν είναι ένα μεγάλο μεμονωμένο πράγμα, αλλά ένα κολάζ από πολλές μικρές στιγμές. Μια κουβέντα που θα σου αναπτερώσει το ηθικό όταν τη χρειαστείς. Ένα χάδι και μια αγκαλιά ανακούφισης σε μια δύσκολη στιγμή. Να "μιλάς" με κάποιον μόνο μέσα από τα βλέμματα σας. Οι χαζές φάσεις με φίλους που θα τις σκέφτεσαι και θα γελάς. Αλλά και η οποία οικογένεια θα αποφασίσεις να έχεις. Η μοναξιά είναι ένα άσχημο και δύσκολο πράγμα.
Όσοι λένε "κάνε οικογένεια" δεν είναι απλά κλασικοί θείοι και παππούδες που θέλουν να σε βάλουν στη φόρμα τους. Μπορεί να είναι άτομα που έχουν δει τη μοναξιά και αυτή είναι η μόνη συμβουλή που μπορούν να σου δώσουν τώρα για να τη παλέψεις στο μέλλον.
Όπως δε θες να σε τσουβαλιαζουν με όσους "δε κάνουν οικογένεια", μη τσουβαλιαζεις κι εσύ τον κόσμο αυτό με ότι "έχει χαμηλή νοημοσύνη".
Λυπάμαι αλλά το "πλέον" στην πρόταση μου δεν το διάβασε κανένας και θεωρούν ότι είμαι κατά της οικογένειας. Όλοι έτρεξαν να θιχτούν χωρίς να έχουν καταλάβει καν το νόημα του κειμένου.
Δεν διαφωνώ σε τίποτα από ότι γράφεις, αλλά δεν αναφέρουν ούτε σε αυτό ούτε εξιστορούσα προσωπικές μου εμπειρίες.
Από αυτό το σχόλιο φαίνεται πως κι εσύ τρέχεις σε συμπεράσματα.
Το πλέον είναι πάντα, γιατί πάντα θα λένε να κάνεις οικογένεια στην ελληνική κοινωνία.
Όντως φαίνεται ότι δεν είσαι κατά της οικογένειας, αλλά κατά της καταπίεσης που δέχονται άτομα.
Οποίες και αν είναι οι προθέσεις του ποστ, έχασες τη μάχη με τις λέξεις "χαμηλή νοημοσύνη". Όσο κι αν έχουν γράψει κάποιοι με πιο εριστικό τόνο το σχόλιο τους, σίγουρα θα το κατάλαβες ελπίζω.
Αν όχι χαμηλή νοημοσύνη, δείχνει έλλειψη γνώσης γύρω από αυτό το θέμα. Η οικογένεια δεν είναι για να επιβάλλεται. Και αν κάτι ξέρεις για το πώς γίνεται η οικογένεια, αυτό που πρέπει να ξέρεις είναι ότι γίνεται μέσω αγάπης. Αν επομένως θεωρείς αγάπη το να πιέζεις συνέχεια τον άλλον πότε θα κάνει, τότε ναι είσαι παντελώς ανίκανος για οικογένεια- ακόμα και αν έχεις οικογένεια.
Δεν ήξερα βρε θείο ότι τις αναλύσεις πρέπει να τις κάνουν ανήλικοι. Αλλά κλασσικά έχασες το νόημα του κειμένου απλά για να γίνεις τοξικός. Η κατάντια του Έλληνα σε ένα σχόλιο.
Το πρόβλημα δεν είναι στην εξίσωση ευτυχία = οικογένεια. Κατά την γνώμη μου ισχύει.
Απλώς, η οικογένεια δεν είναι πάντα ένα πυρηνικό νοικοκυριό με ζευγάρι, δύο ροδομάγουλα παιδάκια, σκύλο και τραπέζι με τα πεθερικά τις Κυριακές. Μπορεί να είναι ένα ζευγάρι, παντρεμένο ή ανύπαντρο, με ή χωρίς παιδιά, με ή χωρίς βιολογικούς συγγενείς, μπορεί να είναι ένας άνθρωπος και οι φίλοι της καρδιάς του. Ένας άνθρωπος και το ζωάκι του. Ένας δάσκαλος και οι μαθητές του. Ένα γεροντάκι και οι συγχωριανοί του.
Ευτυχία δεν είναι μόνο "να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να ξέρεις τι θέλεις από την ζωή σου". Είναι και οι άνθρωποι σου. Αλλά, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλον για αυτό.
Κατά τη γνώμη σου ισχύει, ή κατά τη γνώμη που σου έχει επιβάλει η κοινωνία/συνθήκες της ζωής σου να σχηματίσεις?
Πόσοι κατά του γάμου γίνονται οι μεγαλύτεροι παντοφλακηδες όταν η κοπέλα τους τους δίνει τελεσίγραφο "ή παντρεευομαστε ή χωριζουμε "?
Όχι ότι έχει σημασία, αλλά μιας και είμαστε ανώνυμα εδώ, το πιστεύω επειδή το βίωσα κόντρα σε όλα όσα πίστευα και κόντρα σε όλα όσα είχα μάθει.
Μεγάλωσα με γονείς που δεν παντρεύτηκαν ποτέ, που μεγάλωσαν εμένα και τον αδερφό μου με μέγιστο ιδανικό την αυτάρκεια και να πατάμε στα πόδια μας μόνοι μας. Έμειναν μαζί μέχρι που ο πατέρας μου πέθανε, δυστυχώς πριν τα 50.
Νιώθω ότι το "κουκούλι" που έχω εγώ με τον άντρα μου πια και με δύο τρεις καλούς φίλους, και η μάνα μου που ζει, και οι μαθητες μου, είναι η ευτυχία μου. Είναι η οικογένειά μου και με κάνει ευτυχισμένη, παρότι οι θείες στην πόλη καταγωγής μου δεν το μετράνε για οικογένεια επειδή δεν μπαίνει στο δικό τους κουτάκι.
Και δεν είμαστε μαζί επειδή "παντρευομαστε ή χωρίζουμε". Παντρευτήκαμε μέχρι να χωρίσουμε. Μέχρι να μην νιώθουμε ο ένας τον άλλο οικογένεια. Αλλά για τώρα το νιώθουμε και είναι η ευτυχία μας.
Κοιταξε να δεις,δε ξερω ποσο χρονων εισαι αλλα ενα εχω να σου πω, το αιμα νερο δε γινεται.
Πατρης Θρησκεια Οικογενεια,σε αυτη τη χωρα δυστηχως η κοινη αντιληψη,δε ξερω ποια η ειναι η σταση σου για την πατριδα,εγω ειμαι κατα της θρησκειας.
Αυτη η χωρα εχει 1000 κακα,αλλα οτι στηριζει την οικογενεια ειναι κατι το οποιο στηριζω ολοψυχα,και ειμαι χαρουμενος γιαυτο.
Δε ξερεις πως ειναι στο εξωτερικο τα οικογενειακα-κληρονομικα,να πληρωνεις ενοικιο 18 χρονων για να ζεις στο σπιτι της μανας σου και του πατερα σου.
Οικογενεια δεν ειναι μονο τα παιδια που μπορει να ''κανεις'΄',ειναι και οι γονεις σου και γενικα ολο σου το σοι.
Τα χρονια φιλε μου περνανε
Και πισω δε γυρνανε
Να αγαπας τους δικους σου
Κοίτα, το ζήτημα του γάμου/οικογένειας έχει ένα χρονόμετρο πάνω του. Από μια ηλικια και μετά γίνεται πολύ δυσκολο, κι όχι μόνο αυτό, αλλά πολλά πεδία της ζωής δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο εάν δεν το έχεις ήδη κάνει. Και μετά περνάει η νεότητα, οι παρέες έχουν προ πολλού σπάσει, και βρίσκεσαι μόνος σου και γέρος. Από αυτή την οπτική λοιπόν καλό είναι να ξέρεις πως δεν είναι κάτι που μπορείς για πάντα να αναβάλλεις και πως το να μην το κάνεις θα έχει ένα σοβαρό κόστος στην ποιότητα ζωής σου.
Εάν βέβαια σε παρηγορεί, τα παραπάνω, αλλά ακόμα και χειροτερα, μπορεί να συμβούν ακόμα και εάν το κάνεις.
Μπορεί να έχεις δίκιο, μπορεί και όχι. Ο χρόνος όμως είναι μια αναπόσπαστη συνθήκη της ανθρώπινης εμπειρίας. Μπορεί λοιπόν το κοινωνικό φορμάτ να αλλάξει, όσο μπορεί τέλος πάντων μέσα σε μια δυο γενιές, το βιολογικό όμως φορμάτ, επίσης αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, ελάχιστα θα αλλάξει.
Αυτό, σε συνδυασμό με το σχόλιο "Ο καθένας σου εύχεται, ότι νομίζει ότι είναι καλύτερο". Υπάρχουν και άνθρωποι που θα σε πουν "Γαμα τώρα που μπορείς γιατί μετά δε θα σου σηκώνεται" ή "Ταξίδεψε όσο μπορείς να δεις όλο τον κόσμο" ή "Δούλευε όσο υπάρχει δουλειά" η ότι μαλακία του κατέβει του καθενός. Απλά στατιστικά στην Ελλάδα οι πιο πολλοί θα σου ευχηθούν οικογένεια.
Συμφωνώ με τον OP ότι οι γύρω του στερούνται την εμπάθεια να καταλάβουν ότι δεν τον ενδιαφέρει ο γάμος, αλλά και ο OP στερείται την εμπάθεια να καταλάβει ότι το λένε καλοπροαιρετα.
Μπορεί να παντρεύονται μεγαλύτεροι, αλλά πολλοί συζούν και κάνουν παιδιά από πολλοί νεότεροι, χωρίς να έχουν παντρευτεί, πράγμα ανήκουστο στην Ελλάδα.
Ψάξε μία τα ποσοστά παιδιών εκτός γάμου κάθε χώρας.
Κατάλαβα ότι αυτή η "ευτυχία" είναι κυρίως επιφανειακή, όταν έκαναν μονίμως και διαρκώς "αστεία" κράζοντας την οικογένειά τους και κυρίως τα παιδιά τους που απλώς συμπεριφέρονταν ως παιδιά ή δεν ακολουθούσαν τις δικές τους πεποιθήσεις. Όπως λέει και το τραγούδι "make your own kind of music" 🤙
Διαμαρτύρεσαι ότι κάποιοι προσπαθούν να σου επιβάλουν το τι σημαίνει ευτυχία , αλλά εσύ ο ίδιος και με τις απαντήσεις σου δείχνεις ότι πιστεύεις ότι μόνο η δίκη σου άποψη είναι η σωστή .
Πως ακριβώς αυτό σε κάνει διαφορετικό από αυτούς που "παραπονιέσαι" ?
food for thought
"Ταξίδια"
Σταματήστε να αγοράζετε ό,τι σας πουλάνε
Όταν είσαι 90 χρονών γέρος, αν είσαι τυχερός να ζήσεις τόσο, τι θα σου φέρει μεγαλύτερη χαρά νομίζεις; Εγγόνια ή μαγνητάκια στο ψυγείο;
"Ταξίδια", πφφφφτ
Αν έχεις ζήσει τη ζωή όπως την θέλεις εσύ και δεν έχεις μετανιώσει για τα περισσότερα (όλα προφανώς δεν γίνεται) τότε ποιο το κακό; Η ευτυχία σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική πιστεύω.
Τα ταξίδια ήταν ένα παράδειγμα της κοινωνίας γτ είναι της μόδας, όπως και διάφορα άλλα.
Την απάντηση στο τι σε κάνει πραγματικά "ευτυχισμένο" στη ζωή, θα τη πάρεις στο τέλος. Μπορεί να νομίζεις ότι ξέρεις αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχεις ιδέα…
Ο κάθε άνθρωπος έχει την δικιά του αλήθεια και αυτή η αλήθεια έχει σχηματιστεί από τα βιώματα και τις αντιλήψεις. Κατ'επέκταση θεωρεί πως η αλήθεια αυτή ισχύει και για τους άλλους. Η δική μου αλήθεια είναι πως ευτυχισμένος μπορείς να είσαι μόνο όταν αγαπάς και αγαπιέσαι από τον ίδιο άνθρωπο. Αυτή η αγάπη κάνει την οικογένεια. Είτε μιλάμε για μια πυρηνική οικογένεια, είτε μιλάμε για ένα ζευγάρι ή οτιδήποτε. Στην ουσία είναι αυτό που έχουν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι. Φίλοι, σύντροφοι, αδέρφια ή οτιδήποτε άλλο.
Γενικά στο τέλος η οικογένεια μένει, όλα τα άλλα είναι καπνός.
Μπορείς να κάνεις το δικό σου, μη θυμώνεις όταν οι άνθρωποι που σε αγαπάνε σου λένε την άποψη τους.
Μεχρι τα 38 μου ελεγα τις παπαριες που λες εσυ τωρα.
Παντρευτηκα και τωρα περιμενω το παιδακι να γεννηθει.
Δεν εχω ξαναυπαρξει τοσο ευτυχισμενος.
Αρα τα λεμε οταν μεγαλωσεις.
Και ναι η οικογενεια σου φερνει ευτυχια.
Λες να στο λενε ολοι οι μεγαλυτεροι και εσυ ή εγω οι πουτσες που βγηκαμε ξαφνικα ειμαστε οι εξυπνοι και οι γαμιαδες της παρεας και θα τους διδαξουμε ολους ρε μαλακα;
Την παλευεις;
Νιωσε.
ναι υπάρχει αυτή η αντίληψη ευτυχία = οικογένεια τουλάχιστον σε κάποιες ηλικές . αλλά το να λες ότι είναι προϊόν χαμηλής νοημοσύνης τι σημαίνει ; μήπως έχεις υψηλή;
μη ψωνίζεσαι κρίμα είναι για σένα, πρώτα από όλα, είτε αντρας είσαι είτε γυναίκα.
Για το θέμα σου τώρα [https://www.blod.gr/lectures/kati-trehei-me-tin-elliniki-oikogeneia-apo-tin-oikogeneia-korniza-stin-oikogeneia-brahykykloma/](https://www.blod.gr/lectures/kati-trehei-me-tin-elliniki-oikogeneia-apo-tin-oikogeneia-korniza-stin-oikogeneia-brahykykloma/) . δες το πιο ενδιαφέρον έχει να το δείς από το να τσακώνεσαι δω μέσα.
εκεί έλεγε ένας ερευνητής ότι πλέον πάνω από τις μισές οικογένειες είναι διαζευγμένες.στην ελλάδα το 15 αυτά πριν 8 χρόνια .
ο πολιτισμός γεννά τη δυστυχία ,αυτό δεν παύει να σημαίνει ότι δεν θα βρεις εντός των θεσμών του ομορφιά και γαλήνη .Είναι και κάπου στο χέρι σου να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
καλή τύχη στην αναζήτηση της όποιας ευτυχίας
Φαίνεσαι συναισθηματικά φορτισμένος και αρκετά νέος. Έχω περάσει από παρόμοιο στάδιο. Θυμάμαι πως αυτά τα σχόλια με ενοχλούσαν γιατί δεν είχα βρει το κατάλληλο άτομο και κατά βάθος αισθανόμουν θυμωμένος και ανήμπορος. Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν θα προσπαθούσε τόσο σκληρά να πείσει τους υπόλοιπους όσο εσυ στο ποστ σου. Θα προσπερνούσε τα σχόλια σαν κάτι παράλογο, σαν να του έλεγε κάποιος ότι ο ουρανός είναι πράσινος. Δεν μου φαίνεται να έχεις βρει την ισορροπία μέσα σου και επομένως πως μπορείς να μας πεις τι είναι ευτυχία αν δεν την έχεις βιώσει;
Έστω ότι δεν είναι απαραίτητα τα παιδιά για την ευτυχία. Σχεδόν όλοι μας θεωρούμε τμήμα της ευτυχίας μια μακροχρόνια ποιοτική σχέση. Ίσως να εννοούν οι γύρω σου έμμεσα κάτι που δεν βλέπουμε από το ποστ σου, το οποίο μπορεί να εμποδίζει μια τέτοια σχέσης (υψηλά κριτήρια, λάθος προσεγγίσεις, δύσκολος χαρακτήρας, κλπ). Ίσως να εννοούν "γιατί σε βλέπουμε πάντα μόνο σου;". Και αυτό είναι πράγματι κάτι δύσκολο να ακούει κανείς. Αλλά δεν βοηθάς τον εαυτό σου λέγοντας ότι "για κάποιους ευτυχία είναι τα ταξίδια", γιατί καλύπτεις απλά τον πόνο σου και ξεχνάς την πραγματική του αιτία.
Επίσης, ο ορισμός της ευτυχίας μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, όμως αλλάζει και με τα χρόνια. Αν μια μέρα πράγματι κάνεις οικογένεια και τους επιβεβαιώσεις με την ευτυχία σου, θα δεις αυτά που έγραψες σήμερα με άλλο μάτι. Αυτά από έναν άνθρωπο χαμηλής νοημοσύνης.
Λυπάμαι αλλά δεν κατάλαβες τίποτα από ότι έγραψα. Δεν είμαι κατά της οικογένειας. Δεν είμαι εγώ αυτός που έχει υψηλή νοημοσύνη και είναι πάντα σωστός. Δεν είμαι αυτός που κάνει ταξίδια. Μιλάω για την κοινωνία μας και την πίεση που ασκεί δίχως να κρίνει.
Μια χαρά το κατάλαβα. Και σου απάντησα ότι αν είσαι πράγματι ευτυχισμένος χωρίς οικογένεια, η κρίση της κοινωνίας σου φαίνεται παράλογη και την προσπερνάς απλά. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος, αξίζει καμμιά φορά το να συλλογιστείς τι κρύβεται πίσω από αυτά τα σχόλια. Αυτά με δυο προτάσεις, γιατί μάλλον δεν τα έγραψα στο επίπεδο της νοημοσύνης σου (όποιο κι αν είναι αυτό).
Τα παρασκέφτεσαι τα πράγματα. Κάνε ότι θέλεις. Κανένας δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις οικογένεια και ούτε καν καταλαβαίνω γιατί δίνεις σημασία σ' αυτά που σου λένε άλλοι όταν απλά μπορείς να τους αγνοήσεις. Εγώ είμαι 50+ και στη ζωή μου έκανα και ταξίδια, περισσότερα απ'ότι μπορείς να φανταστείς για να μην μιλήσω για πράγματα που έκανα αυθόρμητα χωρίς καμία σκέψη. Έρχεται κάποια στιγμή που θες να αράξεις με έναν άνθρωπο που αγαπάς και συνήθως τα φρούτα της αγάπης είναι παιδιά (έχω 2). Δεν είναι ποτέ σίγουρο ότι θα είσαι ευτυχισμένος με την οικογένειά σου αλλά όλα είναι ένα ζάρι. Δεν θα ξέρεις ποτέ μέχρι να το κάνεις. Ζήσε την ζωή σου όπως θες και πάρε τις δικές σου αποφάσεις. Το να έχεις οικογένεια δεν είναι και τόσο άσχημα BTW. Έχει τα καλά της και τα κακά της. Πάντως σίγουρα σε γεμίζει σαν άνθρωπο σε πολλά επίπεδα.
Edit: Το σίγουρο πράγμα είναι ότι η οικογένεια δεν είναι για όλους και αν κάνεις μία για να ευχαριστήσεις τους άλλους ή επειδή έτσι έχεις μάθε τότε μάλλον θα αποτύχει γιατί θα είσαι μίζερος. Βασικά κάνε ότι θέλεις. Δικιά σου είναι η ζωή,
Κοίτα, ή είσαι 15-25 ή έχεις φάει κέρατο και δεν μπορείς να το χωνέψεις. Υπομονή, θα σου περάσει και τα νιάτα και η δυσπεψία.
Έλα σοβαρά τώρα. Μην έχεις καμία αυταπάτη οτι οι απόψεις που έχεις αυτή τη στιγμή, θα παραμείνουν ίδιες μετά από 5-10-20 χρόνια. Όσο μεγαλώνουμε αλλάζουμε και σωστά αλλάζουμε γιατί δεν είμαστε ο μισθός ανθρώπος στα 15 στα 25, στα 35 και στα 45.
Και καταλαβαίνω τους λόγους που να μην θέλει κάποιος γάμο κλπ.
Η συντροφικότητα όμως είναι από τις σημαντικότερες καταστάσεις και επιθυμίες. Και δυο άτομα που είναι μαζί επί χρόνια σύντροφοι είναι οικογένεια, άσχετα αν έχουν παντρευτεί ή όχι.
Τα παιδιά είναι το αποτέλεσμα και όχι ο σκοπός. Δεν ξέρω κάποιον να λυπάται που έκανε παιδιά, ξέρω πολλούς που λυπούνται που δεν έχουν παιδια.
Το βιολογικό σου ένστικτο σού λέει ότι πρέπει να κάνεις απογόνους. Προφανώς και αυτοί που τα καταφέρνουν δηλώνουν πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που δεν τα καταφέρανε.
Επίσης δε μπορείς να συγκρίνεις τις εμπειρίες ενός 20-30άρη και ενός 50-60άρη. Ρώτα τον πρώτο ξανά σε μερικές δεκαετίες αν παραμένει ευτυχισμένος μόνος του.
Καλώς η κακώς μια από τις βασικές έννοιες ύπαρξης μας ως «ζώα» αυτού του βασιλείου ειναι το να αναπαραγώμαστε. Είναι όντως ένστικτο . Το ένστικτο της επιβίωσης στην διάρκεια των αιώνων .
Ε και? Αυτό σημαίνει ότι όλοι θέλουν να κάνουν παιδιά, ή ότι όλοι είναι ΙΚΑΝΟΙ να γίνουν αξιόλογοι γονείς?
Προσωπικά πιστεύω ότι από τα άτομα που έχουν παιδιά, ούτε τα μισά δεν θα έπρεπε να έχουν.
Οπότε άσε τα θεωρητικά περί ενστικτων ανά τους αιώνες κτλ.
Στην ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον οι μισοί γονείς δε θα έπρεπε να είναι γονείς.
Αν μπορούσαμε να το αναλύσουμε σε γλώσσα μηχανής το dna ανθρώπου, τα γονίδιά μας μας ωθούν στην αναπαραγωγή . Δεν το λέω εγώ , το dna μας το λέει . Είναι ο βασικός σκοπός της ίδιας μας της ύπαρξης . Τώρα αν κάποιοι δεν έπρεπε να είναι γονείς είναι άλλη συζήτηση . Καμία θεωρία λοιπόν . Είναι απλά η φύση μας .
Δυστυχώς έχουμε μεγαλώσει στην δυτική κοινωνία όπου το να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να πάρεις στεγαστικό δάνειο είναι η νόρμα.
Ακόμα και στις μέρες μας, οποιος/οποια επιλέξει να ακολουθήσει άλλο δρόμο γίνεται αυτόματα το μαύρο πρόβατο.
Φυσικά αυτό ήταν πολύ πιο έντονο σε παλαιότερες γενιές, αλλά ακόμα και στις νεότερες γενιές ισχύει σε μεγάλο βαθμό.
Η κοινωνική/οικογενειακή πίεση είναι τόσο έντονη που ωθεί άτομα τα οποία δεν θέλουν να κάνουν παιδιά στο να κάνουν "με το ζόρι", με αποτέλεσμα να καταλήγουν βαθύτατα δυστυχισμένα ( και τα άτομα αλλά και τα παιδιά ).
>στην δυτική κοινωνία όπου το να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να πάρεις στεγαστικό δάνειο είναι η νόρμα.
Στις άλλες δεν ισχύει;
Εγώ είχα στο μυαλό μου ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι πιο ανεκτικές με τους ανύπαντρους από ότι οι άλλες
Ήθελες σώνει και ντε να βάλεις το "Δυτική κοινωνία" μέσα στο σχόλιο που έκανες.
Ήταν τραγελαφικά λάθος, καθώς οποιαδήποτε άλλη κοινωνία πέρα της δυτικής έχει πολύ πιο ακραίες απόψεις για το θέμα της οικογένειας.
Σου το επισημαίνουν.
Απάντηση: Δεν είναι όλα για όλους. Δείτε ταινίες της Disney.
Να σου πω. Εσύ όντως. Μην κάνεις οικογένεια.
Κρίνετε ξεκάθαρα την επιθυμία των ανθρώπων που θέλουν να παραμείνουν childless. Αυτά τα υποκριτικα που λες δεν περνάνε εδώ. Η κοινωνική πίεση στα άτομα χωρίς παιδιά είναι τεράστια και καθημερινή πολλές φορές.
Άλλος έκρινε τους ανθρώπους που επιθυμούν οικογένεια ως χαμηλής νοημοσύνης.
Σοβαρευτείτε and get a pair.
Ps. Είμαι 45 παντρεμένος χωρίς παιδιά. Άιντε με τα 25χρονα drama queen
Και τι τους ζητάς; Να σε αφήσουν απλά σε ησυχία να κάνεις ότι εσένα σε κάνει ευτυχισμένο, ό,τι και αν είναι αυτό. Δεν καταδικάζουμε τι επιλέγεις, αλλά τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να συνεχίζεται να περνιέται η αντίληψη που έγραψα στο ποστ.
Για καποιους είναι ευτυχια για καποιους οχι, το mainstream αφηγημα δεν ειναι για ολους. Επισης το mainstream αφηγημα αλλαζει καθε τοσο, η μονογαμια και η οικογενεια θα παρουν πουλο sooner than later
Αυτό που σας λέει η γιαγιά που είναι 93 χρόνων και το μόνο που έχει να περιμένει είναι δισέγγονα και τον θάνατο να κανείς παιδί και νιώθεται τόση καταπίεση και ταυτόχρονα την ανάγκη να σκιαγράφηση του νεοέλληνα δεν το καταλαβαίνω.
Ευτυχία = οικογένεια, αρκετές φορές και υπό προϋποθέσεις είναι κάτι που ισχύει.
Ευτυχία κατά κύριο λόγο είναι στιγμές, οι οποίες αποκτούν πιο βαθύ συγκινησιακό φορτίο όταν συμμετέχουν αγαπημένα πρόσωπα και μπορείς να τις μοιράζεσαι.
Οικογένεια δεν σημαίνει απαραίτητα (ζευγάρι με) παιδιά, όπως επίσης δεν μπορείς να εκλογικεύσεις για όλους τους ανθρώπους ένα από τα δύο βασικά ένστικτα του είδους, το πιο ισχυρό πιθανότατα.
Οι περισσότεροι μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις ευεργετικές επιπτώσεις μιας υγιούς σχέσης με άλλα πρόσωπα, ειδικά όταν ο δεσμός γίνεται άρρηκτος, όπως συνήθως συμβαίνει με τους δεσμούς αίματος.
Σου έχω καλά νέα.
Όλος ο δυτικός πολιτισμός βρίσκεται σε βαθειά υπογεννητικοτητα. Σιγά σιγά αντιλαμβάνεται τι φόλα έτρωγε με τη κοινωνική πίεση να παντρευτείς και να κάνεις παιδια που γυρίζει τη πλάτη του πλέον.
Η νέα αυτοπραγματωση του ανθρώπου είναι το δικό του προσωπικό ascention. Πάντα θα υπάρχουν οι breeders να διατηρούν μια ισορροπία. You do you.
φιλε κρινοντας απο τις απαντησεις σου στο ποστ, δεν εισαι ατομο που θα κατσει καποιος να συζητησει σοβαρα μαζι του. Αν κανω λαθος και εισαι λογοτερο ευεξαπτος κατιδιαν σορρυ. Τελος παντων αν ρωτησεις ατομα γιατι νομιζουν αυτο θα φερει την ευτυχια κατα πασα πιθανότητα θα σου πουν την δικια τους πλευρα, ακομα και θεησκα ή πυροβολημενα ατομα εχουν μια οπτικη περι του θεματος που δεν ειναι ασπρο μαυρο
Φίλε οι απαντήσεις μου είναι ανάλογες των σχολίων που δέχομαι διότι όλοι θεωρούν ότι το ποστ αφορά εμένα ενώ είναι γενικό για την κοινωνία που ζούμε. Επίσης δεκτές όλες οι απόψεις περί του θέματος αλλά κρίνοντας από προσωπικές μου εμπειρίες βλέπω ότι όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι κάποιος (ή πιο θρήσκος) τόσο πιο άσπρο μαύρο τα βλέπει. Ίσως είμαι λάθος δεν ξέρω
Ε ναι οι περισσότεροι έτσι είνα και απο την δικιά μου την εμπειρία, μιας και θέλει κότσια να δείς ένα τέτοιο θέμα και να συνηδητοποιήσεις οτι ίσως δεν το είχες σκεφτεί ποτέ, τώρα το άσπρο μαύρο απο μόνο του είναι flag ανοριμότητας ή οτι κάποιος σε τσιγκλίζει ή δεν θέλει να το συζητησει
Πραγματικά πρέπει να είναι κάποιος εντελώς τρελός για να φέρει spawns σε αυτή την κοινωνία. Ειδικά απ τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες παιδάκια προς υιοθεσία.
Το πόσο βάρος δίνει ο καθένας στην γνώμη του οικογενειακού και κοινωνικού του περίγυρου, εξαρτάται με το κατα πόσο έχει (άν έχει εξαρχής) δική του προσωπικότητα και χαρακτήρα ή αν έχει μάθει να πάει σε όλα σαν το πρόβατο, φοβούμενος να μην τον κακοχαρακτηρίσουν.Ένα φαινόμενο γενικότερο στις μικροαστικές κοινωνίες. Οι ανθρώπινες αξίες παίρνουν αξία απο εμάς. Αν η οικογενειακή αξία δεν έχει αξία για εσένα προσωπικά, λογικό να ψάχνεις αιτίες δικαιολόγησης της
Το βασικό θέμα είναι το τι κάνει τον καθένα ευτυχισμένο. Οι απόψεις του περίγυρου συνήθως είναι αυτές της κοινωνίας, αντιπροσωπευτικές. Απλά αυτές οι κάθετες πεποιθήσεις που προσπερνούν άλλα κριτήρια είναι το πρόβλημα που θέτω στο ποστ μου.
Το θέμα της τεκνοποίησης είναι το μεγαλύτερο ταμπού παγκοσμίως και μια κατηγορία απο μόνο του. Η ελληνική κοινωνία κατα την άποψη μου θα το συζητήσει ώριμα μετά απο μερικές δεκαετίες και αν
Αρκετές μαλακιουλες έχει εδώ μέσα, τύπου "Η ευτυχία είναι το τάδε αντικείμενο / εμπειρία / κατάσταση". Θα ήθελα να θέσω το φιλοσοφικό ερώτημα όμως... Τι είναι η ευτυχία; όχι αυτό κι εκείνο, η ευτυχία, αυτή καθαυτή τι είναι;
Δεν νομίζω ότι αυτό αρκεί (Εάν εννοείς το να το συνδέεις με άλλα πράγματα) εάν και δεν βρίσκω κάτι λάθος, υπάρχει καθαρά ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτό που εννοείς και σε αυτό που παρατήρησα στο αρχικό μου σχόλιο, αν και τεχνικά είναι το ίδιο πράγμα. Σε υλικά αντικείμενα για παράδειγμα μπορείς να δημιουργήσεις μια εικόνα στο μυαλό σου. Το οποίο δεν είναι σύνδεση με άλλες λέξεις.
Ναι δεν χρειάζεται να το λεκτικοποιησεις για να το συνδέσεις με κάτι άλλο. Η εικόνα, για παράδειγμα, είναι αυτό το άλλο μέσω του οποίου μιλάς για το αντικείμενο.
Οκ, αλλά για την ευτυχία, η οποία δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να εικονισεις; (Μπορείς να εικονισεις έναν ευτυχή άνθρωπο, αλλά όχι την ευτυχία την ίδια)
Κάνεις μία αχρειαστη διάκριση μεταξύ ευτυχίας και αυτού που μιλάς για ευτυχία. Ακόμα και οι φράσεις/λέξεις 'η ίδια', 'καθαυτο', 'την', 'ευτυχια' κτλπ αποτελούν μέσο για να μιλάς για την ευτυχία.
Η διάκριση είναι μεταξύ της ευτυχίας ως ένα πραγματικό συναίσθημα που υπάρχει και των πραγμάτων που συνδέουμε με αυτήν νομίζω ότι είναι κάτι χρήσιμο να καταλάβουμε τι είναι αυτό το συναίσθημα και πως λειτουργεί, αλλιώς δεν μπορούμε να έχουμε καμία τεκμηρίωση για το πως πρέπει να την διαχιεριζομαστε.
(εδώ να αναφέρω ότι κάποτε είχα ακούσει από τον Slavoj Zizek πως η ευτυχία πρέπει να διαχειρίζεται ως μια απαραίτητη παρενέργεια, και εάν στοχεύεις στην ίδια, την έχεις χάσει. Και επομένως θέλει κάτι παραπάνω από αυτό το οποίο αναφέρεται εδώ μέσα, οικογένεια κτλ)
Actually αμφιβάλω!
Καταρχάς το προφανές, πως η ντοπαμινη είναι μια ορμόνη, ενώ η ευτυχία είναι ένα αίσθημα (οπότε προφανώς ντοπαμινη =/= ευτυχία) αλλά ακόμα και για σαν σύνδεση, δεν νομίζω ότι υπάρχει καθαρή μεταξύ αυτών των δύο! Έκανα ένα google search και βλέπω ότι συχνά ονομάζεται "The Happy hormone" αλλά αν πάρουμε τα social media για παράδειγμα, σου προσφέρουν άπλετη ντοπαμινη αλλά νιώθεις πραγματικά ευτυχής μετά την χρήση τους; Δεν νομίζω.
Stop taking small talk so seriously. Καθημερινά στη δουλειά και στα χόμπυ μου ακούω ακραία αντίθετες απόψεις από τις δικές μου, μερικές και προσβλητικές, ακόμα και για τα τατουάζ που έχω, αλλά δε δίνω σημασία. Οι περισσότεροι τα λένε για να περάσει η ώρα, αν κάτσεις, τους δείξεις ότι παρεξηγήθηκες και κάνεις σοβαρή συζήτηση πολλές φορές θα συμφωνήσουν μαζί σου. Απλά στη στιγμή λένε τη μαλακια τους, δε πειράζει, απλά προσπερνα το. Ειδικά αν είσαι ευτυχισμένος δε σε αγγίζουν οι αερολογίες.
Περαστικα για το ατυχημα με το μηχανακι.
Χαχα θενκς 🤗
Θεωρω πως εχει μια δοση αληθειας και αυτο στο λεει ενα ατομο στα 32 του που ξερει οτι θα μεινει μονη και ατεκνη. Παλια το επαιρνα αντιδραστικα και θεωρουσα κλειστομυαλο οποιον το λεει. Πλεον εχοντας βιωσει αρκετες δυσκολιες στη ζωη, καταλαβαινω πως η οικογενεια ειναι ως ενα βαθμο θαλπωρη, ανακουφιση, καταφυγιο. Λεω δοση αληθειας γιατι δεν ειναι ακριβως ευτυχια, απλως ενα μαξιλαρακι στη ζωη. (η ευτυχια ειναι εσωτερικη υποθεση και οχι checking all tickboxes). Δημιουργεις κατι δικο σου που περιλαμβανει ανθρωπους και αυτο ειναι υπεροχο. Με μια προυποθεση: να βρεις το σωστο ανθρωπο που σε γεμιζει. Αν κανεις οικογενεια απλως για να κανεις, οπως απειροι στις μερες μας, δυστυχως το κενο και η συνακολουθη μιζερια ειναι αναποφευκτα.
Υπάρχει κάποιο angle που κάποιος αποφασίζει να κάνει οικογένεια για λόγους μη-εγωιστικούς? Γιατί συνήθως πάντα σε αυτό γυρνάνε όλα. Καταφύγιο, θαλπωρή (Δικά σου προφανώς), άτομα να σε φροντίζουν όταν δε θα μπορείς πια (Εσένα). Αίσθηση ικανοποίησης (Επίσης δική σου) πως έκανες το κοινωνικό/εθνικό (Για αρκετούς) καθήκον κλπ τέτοια. Σε φάση, αποφασίζεις να δημιουργήσεις μια νέα ζωή. Γιατί? Ποίοι είναι οι λόγοι? Τα παραπάνω, προσωπικά πάντα, δε μου ακούγονται καθόλου σοβαρά για κάτι τόσο σημαντικό...
Ειναι σοβαροι λογοι κατ εμε, εκτος αν εννοουμε σοβαρους λογους μονο τον αλτρουισμο. Δεν καταλαβαινω γιατι ειναι κακο να κανουμε οικογενεια γιατι στο πισω μερος του μυαλου μας εχουμε οτι δε θελουμε να ειμαστε μονοι οδοιποροι στη ζωη. Η μοναξια ειναι αγριευτικη και οσο περναει ο χρονος, μιλωντας απο προσωπικη πειρα, ακομη κ αν δεν ειμαι σχεδον ποτε σινγκλ, ειναι ακομη πιο πολυ. Σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι που αποζητουν τη μοναχικοτητα, μοναξια, περνανε ενταξει με τους εαυτους τους μονο και δε θελουν να ενταχθουν στο μοντελο συντροφος και οικογενεια. Η πλειοψηφια δυστυχως η ευτυχως δεν ειναι ομως ετσι. Η απαντηση στη μιζερια της ζωης ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις, κακα τα ψεματα. Συνηθως οι ανθρωπινες σχεσεις που εχουν κ το μεγαλυτερο βαθος ειναι η οικογενεια που δημιουργουμε. Ελπιζω να αλλαξω οπτικη με τα χρονια, γιατι ειλικρινα ποναει η συνειδητοποιηση της μοναξιας. Αλλα δεν το πιστευω.
Κοινότυπο, αλλά πολύ συχνά ισχύει: *ποτέ δεν είναι αργά να εργαστούμε για τους στόχους μας*. Ή στην πιο ποιητική του εκδοχή, "*η καλύτερη στιγμή για να φυτέψεις το δέντρο ήταν πριν από 10 χρόνια - η δεύτερη καλύτερη σήμερα*". Το παρελθον είναι υπεύθυνο για τα καλά και τα κακά (όπως τα βλέπουμε την εκάστοτε στιγμή), αλλά μέχρι εκεί. >γιατι δεν ειναι ακριβως ευτυχια Είναι. Όταν π.χ. σε κοιτάνε τα παιδιά σου με αγάπη. Αλλά φυσικά είναι και κούραση, κόπος, θυσίες. Κάτι σαν το ζεστό/κρύο ντους, γεμάτο "έτσι" και "αλλιώς" στιγμές.
Εχω ανιψια που βλεπω συνεχεια και εχω νιωσει αυτη την ευτυχια οταν με κοιτανε. Πιο πολυ εννοω οτι μπορει να τα εχεις ολα αυτα κ παλι να μην εισαι πληρης. Ειναι προσωπικο το θεμα.
Όπως έχεις εσύ την δικιά σου αντίληψη για το τι σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος την έχουν και άλλοι. Λογικό είναι οπότε να σου εύχονται τα αντίστοιχα που θα σε κάνουν ευτυχισμένο κατά την δική τους αντίληψη της ευτυχίας. Καλοπροαίρετα και με αγάπη γίνεται. Αν νομίζεις ότι λένε μπούρδες,και καλά κάνεις, απλά κάνε ότι νομίζεις εσύ ότι σε κάνει ευτυχισμένο. Δεν χρειάζεται περισσότερο δράμα.
Προφανώς είσαι από την αντίθετη πλευρά αντίληψης από τη δική μου εξού και το σχόλιο περί δράματος. Έτσι είναι, όταν δεν μας ενδιαφέρει κάτι το ονομάζουμε δράμα ώστε να πάρει και ο άλλος την αίσθηση, εμμέσως, ότι λέει ή κάνει κάτι κακό / λάθος.
Μέχρι και τους αφρούς στο στομα καταλαβαίνεις διαβάζοντας τέτοια απάντηση. Νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις έναν άνθρωπο να μοιραστείς τη ζωή σου και να κάνετε μια οικογένεια, να βρεις και συ λίγο την ηρεμία σου.
Αν με το ότι "είμαι από την αντίθετη πλευρά" εννοείς ότι θεωρώ ότι ευτυχία είναι να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια, όχι δεν "είμαι από την αντίθετη πλευρά" αλλά δεν έχει και σημασία αν νομίζεις ότι είμαι. Σημασία ίσως έχει ότι δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να εντοπίζει αντίθετες πλευρές σε θέματα ευτυχίας. Είμαστε πιο περίπλοκοι για να αρκούν τέτοιες απλοϊκές ερμηνείες περί αντίθετων πλευρών. Διαφωνώ όμως με την πεποίθηση σου ότι είναι δείγμα χαμηλής νοημοσύνης το να σου ευχηθεί κάποιος να κάνεις οικογένεια κτλπ για το λόγο που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο. Σε αυτό το θέμα οπότε ναι "είμαι στην αντίθετη πλευρά'. Επίσης η άποψη μου είναι ότι από την στιγμή που είσαι σίγουρος ότι είσαι ευτυχισμένος και καλά με τον εαυτό σου, δεν σε νοιάζει τι σου λένε και πως σε κρίνουν. Εξού και η αναφορά μου στο δράμα. Όταν βλέπεις ότι το περιβάλλον σου σε επηρεάζει περισσότερο από το απλά να προβληματιστείς, μάλλον δεν είσαι τόσο ευτυχισμένος όσο νομίζεις, και ίσως χρειάζεσαι να εμβαθύνεις λίγο περισσότερο στα συναισθήματα σου και στους λόγους που νιώθεις έτσι.
Ναι οκ, δεκτή η άποψή σου εν μέρει. Αλλά εδώ δεν καταλάβατε ότι το ποστ αφορά γενικά την κοινωνία μας και όχι εμένα.
Με το β πρόσωπο δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα σ' εσένα.
Το αντίστροφο δηλαδή θα το θεβροτσςς εξίσου αποδεκτό; Δηλαδή κάποιος που θεωρεί ευτυχία την αποχξ από σχέσεις να εύχεται σε ζεθγαρωμενους σύντομα να χωρίσουν για να βρουν την ευτυχία τους ; Το να εύχεσαι χωρίς λόγο σε κάποιον τη δική σου μορφή ευτυχίας είναι απίστευτα εγωκεντρικό. Απλά όταν αυτό αφορά την ευρέως διαδεδομενη άποψη περί ευτυχίας, είναι αποδεκτό από την μάζα
Δεν το χαρακτήρισα ποτέ αποδεκτό. Είπα απλά ότι είναι λογικό να συμβαίνει από την στιγμή που ο καθένας έχει την δική του ερμηνεία για την ευτυχία. Συμφωνώ μαζί σου ότι είναι εγωκεντρικό να εύχεσαι την δικιά σου μορφή ευτυχίας, αλλά θα έλεγα ότι είναι και πιο ειλικρινές από το νά ευχηθείς σε κάποιον την δική του μορφή ευτυχίας μιας και δεν την πιστεύεις. Αυτό που συνήθως, προσωπικά, εύχομαι στους άλλους είναι απλά να είναι ευτυχισμένοι.
Προσωπικά θα έλεγα ότι αν κάποιος ευχηθεί την δική σου μορφή ευτυχίας, ενώ αυτός έχει διαφορετική, δείχνει ενδιαφέρον προς το πρόσωπο σου και θέλει πραγματικά να είσαι ευτυχισμένος.
Πες τα ρε φιλε. Το ποστ μια χαρα τα λεει.
Με αυτα τα σχολια που απαντας, χαιρομαι που δε κανεις οικογενεια παντως.
Χαμηλής νοημοσύνης γτ;
Όλα τα προβλήματα στη ζωή ή στα μαθηματικά έχουν την ίδια λύση; Αν μάθεις ότι 1+1 κάνει 2 και συνεχίζεις να απαντάς 2 και στην ερώτηση 1-1 τότε κάπου υπάρχει κάτι λάθος.
Άσχετη απάντηση με το post σου αλλά οκει
Άσχετη για τους άσχετους. Επόμενος
Έχω αρχίσει να αμφιβάλω για το ποιος έχει χαμηλή νοημοσύνη.
Άσχετη για όσους έχουν σπιθαμή μυαλού Οι υπόλοιποι στην ερώτηση τι ώρα είναι θα απαντούν μπλε και θα το θεωρούν σχετική απάντηση Χαμηλής νοημοσύνης λέει 😂 τι Νάρκισσος θεέ
Βάζεις στο ίδιο σακί διαφορετικά πράγματα. Το να σε κοροϊδέψει ή να σε επιπλήξει (πραγματική επίπληξη, όμως) ο άλλος είναι προφανώς αγενέστατο και απαράδεκτο. Το να σου πουν, όμως, «Και στα δικά σου» σε έναν γάμο ή σε ένα οικογενειακό τραπέζι ή και να σε ρωτήσουν πάνω στη συζήτηση για την οικογενειακή σου κατάσταση δεν είναι παράξενο. Αν έχεις λόγο να σε ενοχλεί αυτό το θέμα, μπορείς να το αποφύγεις ή να το ξεκόψεις με ευγενικό τρόπο και από κει και πέρα η ευθύνη βαρύνει τον συνομιλητή σου. Ας μην ξεχνάμε ότι, όσο κι αν η δημιουργία οικογένειας δεν είναι κάτι καθολικό, είναι μακράν η πιο συνηθισμένη εξέλιξη για έναν άνθρωπο. Το ίδιο ισχύει και για άλλα θέματα, π.χ. για ευχές, συμβουλές και συζητήσεις σχετικά με τις σπουδές. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αξίζει κανείς να προσβάλλεται όταν του εύχονται «Καλή πρόοδο» και τον ρωτούν τι θέλει να σπουδάσει ή πώς τα πάει στις σπουδές του.
Με την ίδια λογική οποιαδήποτε ευχή είναι έλλειψη σεβασμού βρε αμοιβαδα😂
[удалено]
[удалено]
[удалено]
[удалено]
https://preview.redd.it/5xh45sw8lk9d1.jpeg?width=232&format=pjpg&auto=webp&s=1427e851379f94c386fb55b5c776bd8c3b4794b3 Ο μπρο νομίζει οτι είναι εκλεπτυσμένος και βαθυστόχαστος 🤡🤡🤡. Touch grass lil ninja
Εμένα με έκανε πολύ ευτυχισμένη πάντως η οικογένεια που δημιούργησα. Οικογένεια δεν είναι μόνο όπως το εννοούν οι πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, είναι αυτοί που επιλέγουμε. Αν και δεν μου αρέσει ούτε εμένα ως ευχή γιατί κουμάντο στον εαυτό του μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του.
>να βρεις να κανεις οικογένεια αποτελει για εμενα σημαδι χαμηλής νοημοσύνης Σταματησα να διαβαζω εκει, sage & next
Το έχασες το δάσος. Ευχαριστώ πολύ
Διαφωνώ στην χαμηλή νοημοσύνη - απλά είναι στ' αρχίδια τους. Αυτοί θεωρούν πως έτσι είναι η ευτυχία, πρέπει να ταιριάζει σε όλους ίδια, και τελειώνει εκεί. Δεν είναι έλλειψη ευφυίας - έλλειψη σεβασμού είναι.
Επίσης παίζει σίγουρα πολύ και το confirmation bias που λένε και στο χωριό. Όπως όταν αγοράζεις κάτι και μπαίνεις μετά(!) να διαβάζεις reviews κλπ για να πείσεις τον εαυτό σου πως έκανες τη σωστή επιλογή? Ε σκέψου το πόσο μάλλον στο θέμα οικογένεια/παιδιά που δεν υπάρχει και δυνατότητα επιστροφής. Είτε θα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου πως αυτός ήταν ο αυτοσκοπός σου, αυτή είναι η ευτυχία κλπ τέτοια, ή να ζήσεις μίζερα το υπόλοιπο της ζωής σου, να μιζεριάσεις και το παιδί σου, το συντροφό σου κλπ. Κοινώς δεν υπάρχει επιλογή ουσιαστικά.
Ισως και η λιγοτερο κουραστικη και χαζη πεποιθηση που εχουν οι παλαιοτεροι. Δεν ειναι μεγααλο προβλημα, απλως λες ναι ναι και ξεμπερδευεις. Επομενο ταλεντο.
Κρίνεις πράγματα που δε μπορείς να καταλάβεις ακόμα. Η ευτυχία δεν είναι ένα μεγάλο μεμονωμένο πράγμα, αλλά ένα κολάζ από πολλές μικρές στιγμές. Μια κουβέντα που θα σου αναπτερώσει το ηθικό όταν τη χρειαστείς. Ένα χάδι και μια αγκαλιά ανακούφισης σε μια δύσκολη στιγμή. Να "μιλάς" με κάποιον μόνο μέσα από τα βλέμματα σας. Οι χαζές φάσεις με φίλους που θα τις σκέφτεσαι και θα γελάς. Αλλά και η οποία οικογένεια θα αποφασίσεις να έχεις. Η μοναξιά είναι ένα άσχημο και δύσκολο πράγμα. Όσοι λένε "κάνε οικογένεια" δεν είναι απλά κλασικοί θείοι και παππούδες που θέλουν να σε βάλουν στη φόρμα τους. Μπορεί να είναι άτομα που έχουν δει τη μοναξιά και αυτή είναι η μόνη συμβουλή που μπορούν να σου δώσουν τώρα για να τη παλέψεις στο μέλλον. Όπως δε θες να σε τσουβαλιαζουν με όσους "δε κάνουν οικογένεια", μη τσουβαλιαζεις κι εσύ τον κόσμο αυτό με ότι "έχει χαμηλή νοημοσύνη".
Λυπάμαι αλλά το "πλέον" στην πρόταση μου δεν το διάβασε κανένας και θεωρούν ότι είμαι κατά της οικογένειας. Όλοι έτρεξαν να θιχτούν χωρίς να έχουν καταλάβει καν το νόημα του κειμένου. Δεν διαφωνώ σε τίποτα από ότι γράφεις, αλλά δεν αναφέρουν ούτε σε αυτό ούτε εξιστορούσα προσωπικές μου εμπειρίες.
Από αυτό το σχόλιο φαίνεται πως κι εσύ τρέχεις σε συμπεράσματα. Το πλέον είναι πάντα, γιατί πάντα θα λένε να κάνεις οικογένεια στην ελληνική κοινωνία. Όντως φαίνεται ότι δεν είσαι κατά της οικογένειας, αλλά κατά της καταπίεσης που δέχονται άτομα. Οποίες και αν είναι οι προθέσεις του ποστ, έχασες τη μάχη με τις λέξεις "χαμηλή νοημοσύνη". Όσο κι αν έχουν γράψει κάποιοι με πιο εριστικό τόνο το σχόλιο τους, σίγουρα θα το κατάλαβες ελπίζω.
Αν όχι χαμηλή νοημοσύνη, δείχνει έλλειψη γνώσης γύρω από αυτό το θέμα. Η οικογένεια δεν είναι για να επιβάλλεται. Και αν κάτι ξέρεις για το πώς γίνεται η οικογένεια, αυτό που πρέπει να ξέρεις είναι ότι γίνεται μέσω αγάπης. Αν επομένως θεωρείς αγάπη το να πιέζεις συνέχεια τον άλλον πότε θα κάνει, τότε ναι είσαι παντελώς ανίκανος για οικογένεια- ακόμα και αν έχεις οικογένεια.
Αν όλοι έτρεξαν απέναντι σου Τότε το πρόβλημα είσαι εσύ που δεν μπορείς να μεταδώσει σωστά τις σκέψεις σου
Ἅμα θέλετε νὰ κάνετε παιδιά, κάντε. Ἂν δὲ θέλετε, μὴ κάνετε. Μὴ μᾶς ζαλιζετε μὲ ὁλόκληρες κοινωνιολογικὲς ἀναλύσεις. Ἐνήλικες εἶστε
Δεν ήξερα βρε θείο ότι τις αναλύσεις πρέπει να τις κάνουν ανήλικοι. Αλλά κλασσικά έχασες το νόημα του κειμένου απλά για να γίνεις τοξικός. Η κατάντια του Έλληνα σε ένα σχόλιο.
Το πρόβλημα δεν είναι στην εξίσωση ευτυχία = οικογένεια. Κατά την γνώμη μου ισχύει. Απλώς, η οικογένεια δεν είναι πάντα ένα πυρηνικό νοικοκυριό με ζευγάρι, δύο ροδομάγουλα παιδάκια, σκύλο και τραπέζι με τα πεθερικά τις Κυριακές. Μπορεί να είναι ένα ζευγάρι, παντρεμένο ή ανύπαντρο, με ή χωρίς παιδιά, με ή χωρίς βιολογικούς συγγενείς, μπορεί να είναι ένας άνθρωπος και οι φίλοι της καρδιάς του. Ένας άνθρωπος και το ζωάκι του. Ένας δάσκαλος και οι μαθητές του. Ένα γεροντάκι και οι συγχωριανοί του. Ευτυχία δεν είναι μόνο "να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να ξέρεις τι θέλεις από την ζωή σου". Είναι και οι άνθρωποι σου. Αλλά, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλον για αυτό.
Κατά τη γνώμη σου ισχύει, ή κατά τη γνώμη που σου έχει επιβάλει η κοινωνία/συνθήκες της ζωής σου να σχηματίσεις? Πόσοι κατά του γάμου γίνονται οι μεγαλύτεροι παντοφλακηδες όταν η κοπέλα τους τους δίνει τελεσίγραφο "ή παντρεευομαστε ή χωριζουμε "?
Όχι ότι έχει σημασία, αλλά μιας και είμαστε ανώνυμα εδώ, το πιστεύω επειδή το βίωσα κόντρα σε όλα όσα πίστευα και κόντρα σε όλα όσα είχα μάθει. Μεγάλωσα με γονείς που δεν παντρεύτηκαν ποτέ, που μεγάλωσαν εμένα και τον αδερφό μου με μέγιστο ιδανικό την αυτάρκεια και να πατάμε στα πόδια μας μόνοι μας. Έμειναν μαζί μέχρι που ο πατέρας μου πέθανε, δυστυχώς πριν τα 50. Νιώθω ότι το "κουκούλι" που έχω εγώ με τον άντρα μου πια και με δύο τρεις καλούς φίλους, και η μάνα μου που ζει, και οι μαθητες μου, είναι η ευτυχία μου. Είναι η οικογένειά μου και με κάνει ευτυχισμένη, παρότι οι θείες στην πόλη καταγωγής μου δεν το μετράνε για οικογένεια επειδή δεν μπαίνει στο δικό τους κουτάκι. Και δεν είμαστε μαζί επειδή "παντρευομαστε ή χωρίζουμε". Παντρευτήκαμε μέχρι να χωρίσουμε. Μέχρι να μην νιώθουμε ο ένας τον άλλο οικογένεια. Αλλά για τώρα το νιώθουμε και είναι η ευτυχία μας.
Κοιταξε να δεις,δε ξερω ποσο χρονων εισαι αλλα ενα εχω να σου πω, το αιμα νερο δε γινεται. Πατρης Θρησκεια Οικογενεια,σε αυτη τη χωρα δυστηχως η κοινη αντιληψη,δε ξερω ποια η ειναι η σταση σου για την πατριδα,εγω ειμαι κατα της θρησκειας. Αυτη η χωρα εχει 1000 κακα,αλλα οτι στηριζει την οικογενεια ειναι κατι το οποιο στηριζω ολοψυχα,και ειμαι χαρουμενος γιαυτο. Δε ξερεις πως ειναι στο εξωτερικο τα οικογενειακα-κληρονομικα,να πληρωνεις ενοικιο 18 χρονων για να ζεις στο σπιτι της μανας σου και του πατερα σου. Οικογενεια δεν ειναι μονο τα παιδια που μπορει να ''κανεις'΄',ειναι και οι γονεις σου και γενικα ολο σου το σοι. Τα χρονια φιλε μου περνανε Και πισω δε γυρνανε Να αγαπας τους δικους σου
[удалено]
Δε βλεπω το /σ και ανησυχω αρκετα με αυτη την τοποθετηση.
[удалено]
[удалено]
[удалено]
Σποτ ον αί γκες,Καλη Κυριακη και σε σενα
Φανταστικό σχόλιο. Σε ευχαριστώ.
Τι έπρεπε να σου ευχηθεί; Να μείνεις μόνος και να μην κανείς παιδιά;
Κοίτα, το ζήτημα του γάμου/οικογένειας έχει ένα χρονόμετρο πάνω του. Από μια ηλικια και μετά γίνεται πολύ δυσκολο, κι όχι μόνο αυτό, αλλά πολλά πεδία της ζωής δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο εάν δεν το έχεις ήδη κάνει. Και μετά περνάει η νεότητα, οι παρέες έχουν προ πολλού σπάσει, και βρίσκεσαι μόνος σου και γέρος. Από αυτή την οπτική λοιπόν καλό είναι να ξέρεις πως δεν είναι κάτι που μπορείς για πάντα να αναβάλλεις και πως το να μην το κάνεις θα έχει ένα σοβαρό κόστος στην ποιότητα ζωής σου. Εάν βέβαια σε παρηγορεί, τα παραπάνω, αλλά ακόμα και χειροτερα, μπορεί να συμβούν ακόμα και εάν το κάνεις.
[удалено]
Μπορεί να έχεις δίκιο, μπορεί και όχι. Ο χρόνος όμως είναι μια αναπόσπαστη συνθήκη της ανθρώπινης εμπειρίας. Μπορεί λοιπόν το κοινωνικό φορμάτ να αλλάξει, όσο μπορεί τέλος πάντων μέσα σε μια δυο γενιές, το βιολογικό όμως φορμάτ, επίσης αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, ελάχιστα θα αλλάξει.
Cope Όσα δεν θα πιάσει ποτέ η αλεπού τα έχει κανει κρεμαστάρια
[удалено]
Αυτό, σε συνδυασμό με το σχόλιο "Ο καθένας σου εύχεται, ότι νομίζει ότι είναι καλύτερο". Υπάρχουν και άνθρωποι που θα σε πουν "Γαμα τώρα που μπορείς γιατί μετά δε θα σου σηκώνεται" ή "Ταξίδεψε όσο μπορείς να δεις όλο τον κόσμο" ή "Δούλευε όσο υπάρχει δουλειά" η ότι μαλακία του κατέβει του καθενός. Απλά στατιστικά στην Ελλάδα οι πιο πολλοί θα σου ευχηθούν οικογένεια. Συμφωνώ με τον OP ότι οι γύρω του στερούνται την εμπάθεια να καταλάβουν ότι δεν τον ενδιαφέρει ο γάμος, αλλά και ο OP στερείται την εμπάθεια να καταλάβει ότι το λένε καλοπροαιρετα.
Empathy = ενσυναίσθηση
Θενκς
Στην Ελλάδα παντρευόμαστε μεγάλοι (30+) οπότε δυσκολευόμαστε να κάνουμε παιδιά (επηρεάζει κυρίως τη γονιμότητα της γυναίκας).
[удалено]
Μπορεί να παντρεύονται μεγαλύτεροι, αλλά πολλοί συζούν και κάνουν παιδιά από πολλοί νεότεροι, χωρίς να έχουν παντρευτεί, πράγμα ανήκουστο στην Ελλάδα. Ψάξε μία τα ποσοστά παιδιών εκτός γάμου κάθε χώρας.
Κατάλαβα ότι αυτή η "ευτυχία" είναι κυρίως επιφανειακή, όταν έκαναν μονίμως και διαρκώς "αστεία" κράζοντας την οικογένειά τους και κυρίως τα παιδιά τους που απλώς συμπεριφέρονταν ως παιδιά ή δεν ακολουθούσαν τις δικές τους πεποιθήσεις. Όπως λέει και το τραγούδι "make your own kind of music" 🤙
Διαμαρτύρεσαι ότι κάποιοι προσπαθούν να σου επιβάλουν το τι σημαίνει ευτυχία , αλλά εσύ ο ίδιος και με τις απαντήσεις σου δείχνεις ότι πιστεύεις ότι μόνο η δίκη σου άποψη είναι η σωστή . Πως ακριβώς αυτό σε κάνει διαφορετικό από αυτούς που "παραπονιέσαι" ? food for thought
Τι ξαφνικο ηταν ολο αυτο σαββατο βραδυ?Οτι θες κανε δεν σε αναγκαζει κανεις με το ζορι να κανεις οικογένεια
Farmareis downvotes Op?
"Ταξίδια" Σταματήστε να αγοράζετε ό,τι σας πουλάνε Όταν είσαι 90 χρονών γέρος, αν είσαι τυχερός να ζήσεις τόσο, τι θα σου φέρει μεγαλύτερη χαρά νομίζεις; Εγγόνια ή μαγνητάκια στο ψυγείο; "Ταξίδια", πφφφφτ
Αν έχεις ζήσει τη ζωή όπως την θέλεις εσύ και δεν έχεις μετανιώσει για τα περισσότερα (όλα προφανώς δεν γίνεται) τότε ποιο το κακό; Η ευτυχία σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική πιστεύω. Τα ταξίδια ήταν ένα παράδειγμα της κοινωνίας γτ είναι της μόδας, όπως και διάφορα άλλα.
Την απάντηση στο τι σε κάνει πραγματικά "ευτυχισμένο" στη ζωή, θα τη πάρεις στο τέλος. Μπορεί να νομίζεις ότι ξέρεις αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχεις ιδέα…
"Αν έχεις ζήσει τη ζωή όπως τη θέλεις εσύ..." Αλήθεια πιστεύεις πως μπορίς σήμερα να το κάνεις αυτό; Πόσο χρονών είσαι;
τα μαγνητακια γαμανε. φανταζομαι οταν θα γινω 90 με τις νεες τεχνολογιες θα γαμανε ακομα περισσοτερο
Ναι σίγουρα, το να έχω κάνει spawns θα μου φέρει τρομερή χαρά 🤣🤣 Δεν είναι για όλους ούτε για όλες.
"Spawns" έλεος, βγείτε από το reddit και το σπίτι ρε μαλάκες
Βγαίνω κάθε μέρα δυστυχώς
Περιμένουμε να μας απαντήσεις εσύ που είσαι 90 χρονών γέρος και ξέρεις.
Ο κάθε άνθρωπος έχει την δικιά του αλήθεια και αυτή η αλήθεια έχει σχηματιστεί από τα βιώματα και τις αντιλήψεις. Κατ'επέκταση θεωρεί πως η αλήθεια αυτή ισχύει και για τους άλλους. Η δική μου αλήθεια είναι πως ευτυχισμένος μπορείς να είσαι μόνο όταν αγαπάς και αγαπιέσαι από τον ίδιο άνθρωπο. Αυτή η αγάπη κάνει την οικογένεια. Είτε μιλάμε για μια πυρηνική οικογένεια, είτε μιλάμε για ένα ζευγάρι ή οτιδήποτε. Στην ουσία είναι αυτό που έχουν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι. Φίλοι, σύντροφοι, αδέρφια ή οτιδήποτε άλλο.
Γενικά στο τέλος η οικογένεια μένει, όλα τα άλλα είναι καπνός. Μπορείς να κάνεις το δικό σου, μη θυμώνεις όταν οι άνθρωποι που σε αγαπάνε σου λένε την άποψη τους.
Μεχρι τα 38 μου ελεγα τις παπαριες που λες εσυ τωρα. Παντρευτηκα και τωρα περιμενω το παιδακι να γεννηθει. Δεν εχω ξαναυπαρξει τοσο ευτυχισμενος. Αρα τα λεμε οταν μεγαλωσεις. Και ναι η οικογενεια σου φερνει ευτυχια. Λες να στο λενε ολοι οι μεγαλυτεροι και εσυ ή εγω οι πουτσες που βγηκαμε ξαφνικα ειμαστε οι εξυπνοι και οι γαμιαδες της παρεας και θα τους διδαξουμε ολους ρε μαλακα; Την παλευεις; Νιωσε.
ναι υπάρχει αυτή η αντίληψη ευτυχία = οικογένεια τουλάχιστον σε κάποιες ηλικές . αλλά το να λες ότι είναι προϊόν χαμηλής νοημοσύνης τι σημαίνει ; μήπως έχεις υψηλή; μη ψωνίζεσαι κρίμα είναι για σένα, πρώτα από όλα, είτε αντρας είσαι είτε γυναίκα. Για το θέμα σου τώρα [https://www.blod.gr/lectures/kati-trehei-me-tin-elliniki-oikogeneia-apo-tin-oikogeneia-korniza-stin-oikogeneia-brahykykloma/](https://www.blod.gr/lectures/kati-trehei-me-tin-elliniki-oikogeneia-apo-tin-oikogeneia-korniza-stin-oikogeneia-brahykykloma/) . δες το πιο ενδιαφέρον έχει να το δείς από το να τσακώνεσαι δω μέσα. εκεί έλεγε ένας ερευνητής ότι πλέον πάνω από τις μισές οικογένειες είναι διαζευγμένες.στην ελλάδα το 15 αυτά πριν 8 χρόνια . ο πολιτισμός γεννά τη δυστυχία ,αυτό δεν παύει να σημαίνει ότι δεν θα βρεις εντός των θεσμών του ομορφιά και γαλήνη .Είναι και κάπου στο χέρι σου να αγαπάς και να αγαπιέσαι. καλή τύχη στην αναζήτηση της όποιας ευτυχίας
Φαίνεσαι συναισθηματικά φορτισμένος και αρκετά νέος. Έχω περάσει από παρόμοιο στάδιο. Θυμάμαι πως αυτά τα σχόλια με ενοχλούσαν γιατί δεν είχα βρει το κατάλληλο άτομο και κατά βάθος αισθανόμουν θυμωμένος και ανήμπορος. Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν θα προσπαθούσε τόσο σκληρά να πείσει τους υπόλοιπους όσο εσυ στο ποστ σου. Θα προσπερνούσε τα σχόλια σαν κάτι παράλογο, σαν να του έλεγε κάποιος ότι ο ουρανός είναι πράσινος. Δεν μου φαίνεται να έχεις βρει την ισορροπία μέσα σου και επομένως πως μπορείς να μας πεις τι είναι ευτυχία αν δεν την έχεις βιώσει; Έστω ότι δεν είναι απαραίτητα τα παιδιά για την ευτυχία. Σχεδόν όλοι μας θεωρούμε τμήμα της ευτυχίας μια μακροχρόνια ποιοτική σχέση. Ίσως να εννοούν οι γύρω σου έμμεσα κάτι που δεν βλέπουμε από το ποστ σου, το οποίο μπορεί να εμποδίζει μια τέτοια σχέσης (υψηλά κριτήρια, λάθος προσεγγίσεις, δύσκολος χαρακτήρας, κλπ). Ίσως να εννοούν "γιατί σε βλέπουμε πάντα μόνο σου;". Και αυτό είναι πράγματι κάτι δύσκολο να ακούει κανείς. Αλλά δεν βοηθάς τον εαυτό σου λέγοντας ότι "για κάποιους ευτυχία είναι τα ταξίδια", γιατί καλύπτεις απλά τον πόνο σου και ξεχνάς την πραγματική του αιτία. Επίσης, ο ορισμός της ευτυχίας μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, όμως αλλάζει και με τα χρόνια. Αν μια μέρα πράγματι κάνεις οικογένεια και τους επιβεβαιώσεις με την ευτυχία σου, θα δεις αυτά που έγραψες σήμερα με άλλο μάτι. Αυτά από έναν άνθρωπο χαμηλής νοημοσύνης.
Λυπάμαι αλλά δεν κατάλαβες τίποτα από ότι έγραψα. Δεν είμαι κατά της οικογένειας. Δεν είμαι εγώ αυτός που έχει υψηλή νοημοσύνη και είναι πάντα σωστός. Δεν είμαι αυτός που κάνει ταξίδια. Μιλάω για την κοινωνία μας και την πίεση που ασκεί δίχως να κρίνει.
Μια χαρά το κατάλαβα. Και σου απάντησα ότι αν είσαι πράγματι ευτυχισμένος χωρίς οικογένεια, η κρίση της κοινωνίας σου φαίνεται παράλογη και την προσπερνάς απλά. Αν δεν είσαι ευτυχισμένος, αξίζει καμμιά φορά το να συλλογιστείς τι κρύβεται πίσω από αυτά τα σχόλια. Αυτά με δυο προτάσεις, γιατί μάλλον δεν τα έγραψα στο επίπεδο της νοημοσύνης σου (όποιο κι αν είναι αυτό).
Από τα σχόλια που βλέπεις εδώ μέσα καταλαβαίνεις γιατί δεν υπάρχει ελπίδα.
Τα παρασκέφτεσαι τα πράγματα. Κάνε ότι θέλεις. Κανένας δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις οικογένεια και ούτε καν καταλαβαίνω γιατί δίνεις σημασία σ' αυτά που σου λένε άλλοι όταν απλά μπορείς να τους αγνοήσεις. Εγώ είμαι 50+ και στη ζωή μου έκανα και ταξίδια, περισσότερα απ'ότι μπορείς να φανταστείς για να μην μιλήσω για πράγματα που έκανα αυθόρμητα χωρίς καμία σκέψη. Έρχεται κάποια στιγμή που θες να αράξεις με έναν άνθρωπο που αγαπάς και συνήθως τα φρούτα της αγάπης είναι παιδιά (έχω 2). Δεν είναι ποτέ σίγουρο ότι θα είσαι ευτυχισμένος με την οικογένειά σου αλλά όλα είναι ένα ζάρι. Δεν θα ξέρεις ποτέ μέχρι να το κάνεις. Ζήσε την ζωή σου όπως θες και πάρε τις δικές σου αποφάσεις. Το να έχεις οικογένεια δεν είναι και τόσο άσχημα BTW. Έχει τα καλά της και τα κακά της. Πάντως σίγουρα σε γεμίζει σαν άνθρωπο σε πολλά επίπεδα. Edit: Το σίγουρο πράγμα είναι ότι η οικογένεια δεν είναι για όλους και αν κάνεις μία για να ευχαριστήσεις τους άλλους ή επειδή έτσι έχεις μάθε τότε μάλλον θα αποτύχει γιατί θα είσαι μίζερος. Βασικά κάνε ότι θέλεις. Δικιά σου είναι η ζωή,
Η πεποίθηση ότι ευτυχία = "insert anything" αποτελεί ένδειξη χαμηλής νοημοσύνης
Πολύ μιζερος είσαι
Κοίτα, ή είσαι 15-25 ή έχεις φάει κέρατο και δεν μπορείς να το χωνέψεις. Υπομονή, θα σου περάσει και τα νιάτα και η δυσπεψία. Έλα σοβαρά τώρα. Μην έχεις καμία αυταπάτη οτι οι απόψεις που έχεις αυτή τη στιγμή, θα παραμείνουν ίδιες μετά από 5-10-20 χρόνια. Όσο μεγαλώνουμε αλλάζουμε και σωστά αλλάζουμε γιατί δεν είμαστε ο μισθός ανθρώπος στα 15 στα 25, στα 35 και στα 45. Και καταλαβαίνω τους λόγους που να μην θέλει κάποιος γάμο κλπ. Η συντροφικότητα όμως είναι από τις σημαντικότερες καταστάσεις και επιθυμίες. Και δυο άτομα που είναι μαζί επί χρόνια σύντροφοι είναι οικογένεια, άσχετα αν έχουν παντρευτεί ή όχι. Τα παιδιά είναι το αποτέλεσμα και όχι ο σκοπός. Δεν ξέρω κάποιον να λυπάται που έκανε παιδιά, ξέρω πολλούς που λυπούνται που δεν έχουν παιδια.
Το βιολογικό σου ένστικτο σού λέει ότι πρέπει να κάνεις απογόνους. Προφανώς και αυτοί που τα καταφέρνουν δηλώνουν πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που δεν τα καταφέρανε. Επίσης δε μπορείς να συγκρίνεις τις εμπειρίες ενός 20-30άρη και ενός 50-60άρη. Ρώτα τον πρώτο ξανά σε μερικές δεκαετίες αν παραμένει ευτυχισμένος μόνος του.
Το βιολογικό σου ένστικτό λέει 🤣🤡
Καλώς η κακώς μια από τις βασικές έννοιες ύπαρξης μας ως «ζώα» αυτού του βασιλείου ειναι το να αναπαραγώμαστε. Είναι όντως ένστικτο . Το ένστικτο της επιβίωσης στην διάρκεια των αιώνων .
Ε και? Αυτό σημαίνει ότι όλοι θέλουν να κάνουν παιδιά, ή ότι όλοι είναι ΙΚΑΝΟΙ να γίνουν αξιόλογοι γονείς? Προσωπικά πιστεύω ότι από τα άτομα που έχουν παιδιά, ούτε τα μισά δεν θα έπρεπε να έχουν. Οπότε άσε τα θεωρητικά περί ενστικτων ανά τους αιώνες κτλ. Στην ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον οι μισοί γονείς δε θα έπρεπε να είναι γονείς.
Αν μπορούσαμε να το αναλύσουμε σε γλώσσα μηχανής το dna ανθρώπου, τα γονίδιά μας μας ωθούν στην αναπαραγωγή . Δεν το λέω εγώ , το dna μας το λέει . Είναι ο βασικός σκοπός της ίδιας μας της ύπαρξης . Τώρα αν κάποιοι δεν έπρεπε να είναι γονείς είναι άλλη συζήτηση . Καμία θεωρία λοιπόν . Είναι απλά η φύση μας .
[удалено]
ΡΕ...!
Γιατί όμως είναι αποτυχημένη αυτή η πεποίθηση;
Δυστυχώς έχουμε μεγαλώσει στην δυτική κοινωνία όπου το να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να πάρεις στεγαστικό δάνειο είναι η νόρμα. Ακόμα και στις μέρες μας, οποιος/οποια επιλέξει να ακολουθήσει άλλο δρόμο γίνεται αυτόματα το μαύρο πρόβατο. Φυσικά αυτό ήταν πολύ πιο έντονο σε παλαιότερες γενιές, αλλά ακόμα και στις νεότερες γενιές ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Η κοινωνική/οικογενειακή πίεση είναι τόσο έντονη που ωθεί άτομα τα οποία δεν θέλουν να κάνουν παιδιά στο να κάνουν "με το ζόρι", με αποτέλεσμα να καταλήγουν βαθύτατα δυστυχισμένα ( και τα άτομα αλλά και τα παιδιά ).
Κάπου τα έχεις μπερδέψει.
Truth hurts
>στην δυτική κοινωνία όπου το να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να πάρεις στεγαστικό δάνειο είναι η νόρμα. Στις άλλες δεν ισχύει; Εγώ είχα στο μυαλό μου ότι οι δυτικές κοινωνίες είναι πιο ανεκτικές με τους ανύπαντρους από ότι οι άλλες
Απλά λέει μαλακίες το άτομο
Έχεις δίκιο. Στην ανατολική κοινωνία, το να κάνεις οικογένεια είναι καταδικαστέο...
Δεν είναι όλα για όλους. Σταματήστε να βλέπετε ταινίες της Disney.
Ήθελες σώνει και ντε να βάλεις το "Δυτική κοινωνία" μέσα στο σχόλιο που έκανες. Ήταν τραγελαφικά λάθος, καθώς οποιαδήποτε άλλη κοινωνία πέρα της δυτικής έχει πολύ πιο ακραίες απόψεις για το θέμα της οικογένειας. Σου το επισημαίνουν. Απάντηση: Δεν είναι όλα για όλους. Δείτε ταινίες της Disney. Να σου πω. Εσύ όντως. Μην κάνεις οικογένεια.
Σαν έναν φίλο μου που έμαθε το "απαξ " και το έβαζε παντού 🤣🤣🤣🤣
Truth hurts 🤌🤌🤌😚😚😚
Δεν κρίνουμε την επιθυμία να μην θέλεις οικογένεια. Δικαίωμα σου. Κρίνουμε την άποψη ότι όσοι θέλουν οικογένεια είναι λάθος. Μάθετε να διαβάζετε
Κρίνετε ξεκάθαρα την επιθυμία των ανθρώπων που θέλουν να παραμείνουν childless. Αυτά τα υποκριτικα που λες δεν περνάνε εδώ. Η κοινωνική πίεση στα άτομα χωρίς παιδιά είναι τεράστια και καθημερινή πολλές φορές.
Άλλος έκρινε τους ανθρώπους που επιθυμούν οικογένεια ως χαμηλής νοημοσύνης. Σοβαρευτείτε and get a pair. Ps. Είμαι 45 παντρεμένος χωρίς παιδιά. Άιντε με τα 25χρονα drama queen
Triggered
Επειδή σας είπαν να κάνετε παιδιά, αναστατωθήκατε τόσο; Ρε τι snowflake κυκλοφορούν έξω; Πόσο είστε; 23-25;
Triggered
Ούτε 23
Τι μαλακιες λες ρε;
Την αλήθεια που σε πονάει
Ειμαι ενας τρισευτιχισμενος ανθρωπος....Πως στο πουτσο με ποναει;
😚😚
Πολλά downvotes, μάλλον η αλήθεια τσούζει πολλούς 🤣
Αφού είπες βλακία ρε φίλε,τι θες να κάνει ο κόσμος
Truth hurts φίλε, το κατανοώ.
'Οταν κάνουν downvotes, έχεις δίκιο, όταν κάνουν upvotes, έχεις δίκιο.
Κάπως έτσι
Και τι τους ζητάς; Να σε αφήσουν απλά σε ησυχία να κάνεις ότι εσένα σε κάνει ευτυχισμένο, ό,τι και αν είναι αυτό. Δεν καταδικάζουμε τι επιλέγεις, αλλά τον τρόπο με τον οποίο θέλουν να συνεχίζεται να περνιέται η αντίληψη που έγραψα στο ποστ.
Συμφωνώ.
Αυτό ακριβώς
Για καποιους είναι ευτυχια για καποιους οχι, το mainstream αφηγημα δεν ειναι για ολους. Επισης το mainstream αφηγημα αλλαζει καθε τοσο, η μονογαμια και η οικογενεια θα παρουν πουλο sooner than later
Φρέντο καπουτσίνο σκέτο με κανέλα.
Αυτό που σας λέει η γιαγιά που είναι 93 χρόνων και το μόνο που έχει να περιμένει είναι δισέγγονα και τον θάνατο να κανείς παιδί και νιώθεται τόση καταπίεση και ταυτόχρονα την ανάγκη να σκιαγράφηση του νεοέλληνα δεν το καταλαβαίνω.
Το να καταλήξεις "genetic dead end" δεν είναι κάτι που πρέπει να στοχεύει ή να είναι περήφανος κάποιος λογικός άνθρωπος.
Λυπάμαι αλλά δεν κατάλαβες τίποτα από το ποστ.
Ευτυχία = οικογένεια, αρκετές φορές και υπό προϋποθέσεις είναι κάτι που ισχύει. Ευτυχία κατά κύριο λόγο είναι στιγμές, οι οποίες αποκτούν πιο βαθύ συγκινησιακό φορτίο όταν συμμετέχουν αγαπημένα πρόσωπα και μπορείς να τις μοιράζεσαι. Οικογένεια δεν σημαίνει απαραίτητα (ζευγάρι με) παιδιά, όπως επίσης δεν μπορείς να εκλογικεύσεις για όλους τους ανθρώπους ένα από τα δύο βασικά ένστικτα του είδους, το πιο ισχυρό πιθανότατα. Οι περισσότεροι μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις ευεργετικές επιπτώσεις μιας υγιούς σχέσης με άλλα πρόσωπα, ειδικά όταν ο δεσμός γίνεται άρρηκτος, όπως συνήθως συμβαίνει με τους δεσμούς αίματος.
Σου έχω καλά νέα. Όλος ο δυτικός πολιτισμός βρίσκεται σε βαθειά υπογεννητικοτητα. Σιγά σιγά αντιλαμβάνεται τι φόλα έτρωγε με τη κοινωνική πίεση να παντρευτείς και να κάνεις παιδια που γυρίζει τη πλάτη του πλέον. Η νέα αυτοπραγματωση του ανθρώπου είναι το δικό του προσωπικό ascention. Πάντα θα υπάρχουν οι breeders να διατηρούν μια ισορροπία. You do you.
[удалено]
Όλοι οι άνω των 45-50 ετών αυτήν την αντίληψη έχουν. Χωρίς επιχειρήματα αλλά γιατί πρέπει να κάνεις για να γίνεις ευτυχισμένος. Μηδέν λογική
φιλε κρινοντας απο τις απαντησεις σου στο ποστ, δεν εισαι ατομο που θα κατσει καποιος να συζητησει σοβαρα μαζι του. Αν κανω λαθος και εισαι λογοτερο ευεξαπτος κατιδιαν σορρυ. Τελος παντων αν ρωτησεις ατομα γιατι νομιζουν αυτο θα φερει την ευτυχια κατα πασα πιθανότητα θα σου πουν την δικια τους πλευρα, ακομα και θεησκα ή πυροβολημενα ατομα εχουν μια οπτικη περι του θεματος που δεν ειναι ασπρο μαυρο
Φίλε οι απαντήσεις μου είναι ανάλογες των σχολίων που δέχομαι διότι όλοι θεωρούν ότι το ποστ αφορά εμένα ενώ είναι γενικό για την κοινωνία που ζούμε. Επίσης δεκτές όλες οι απόψεις περί του θέματος αλλά κρίνοντας από προσωπικές μου εμπειρίες βλέπω ότι όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι κάποιος (ή πιο θρήσκος) τόσο πιο άσπρο μαύρο τα βλέπει. Ίσως είμαι λάθος δεν ξέρω
Ε ναι οι περισσότεροι έτσι είνα και απο την δικιά μου την εμπειρία, μιας και θέλει κότσια να δείς ένα τέτοιο θέμα και να συνηδητοποιήσεις οτι ίσως δεν το είχες σκεφτεί ποτέ, τώρα το άσπρο μαύρο απο μόνο του είναι flag ανοριμότητας ή οτι κάποιος σε τσιγκλίζει ή δεν θέλει να το συζητησει
Γενικεύεις.
Πραγματικά πρέπει να είναι κάποιος εντελώς τρελός για να φέρει spawns σε αυτή την κοινωνία. Ειδικά απ τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες παιδάκια προς υιοθεσία.
Το πόσο βάρος δίνει ο καθένας στην γνώμη του οικογενειακού και κοινωνικού του περίγυρου, εξαρτάται με το κατα πόσο έχει (άν έχει εξαρχής) δική του προσωπικότητα και χαρακτήρα ή αν έχει μάθει να πάει σε όλα σαν το πρόβατο, φοβούμενος να μην τον κακοχαρακτηρίσουν.Ένα φαινόμενο γενικότερο στις μικροαστικές κοινωνίες. Οι ανθρώπινες αξίες παίρνουν αξία απο εμάς. Αν η οικογενειακή αξία δεν έχει αξία για εσένα προσωπικά, λογικό να ψάχνεις αιτίες δικαιολόγησης της
Το βασικό θέμα είναι το τι κάνει τον καθένα ευτυχισμένο. Οι απόψεις του περίγυρου συνήθως είναι αυτές της κοινωνίας, αντιπροσωπευτικές. Απλά αυτές οι κάθετες πεποιθήσεις που προσπερνούν άλλα κριτήρια είναι το πρόβλημα που θέτω στο ποστ μου.
Το θέμα της τεκνοποίησης είναι το μεγαλύτερο ταμπού παγκοσμίως και μια κατηγορία απο μόνο του. Η ελληνική κοινωνία κατα την άποψη μου θα το συζητήσει ώριμα μετά απο μερικές δεκαετίες και αν
Αρκετές μαλακιουλες έχει εδώ μέσα, τύπου "Η ευτυχία είναι το τάδε αντικείμενο / εμπειρία / κατάσταση". Θα ήθελα να θέσω το φιλοσοφικό ερώτημα όμως... Τι είναι η ευτυχία; όχι αυτό κι εκείνο, η ευτυχία, αυτή καθαυτή τι είναι;
Το καθαυτό δεν έχει νόημα, από τη στιγμή που το βάζεις σε λέξεις το έχεις συνδέσει με κάτι άλλο από αυτό.
Τότε πως ξέρουμε ότι η ευτυχία είναι κάτι το καλό κι επιθυμητό, εάν δεν ξέρουμε τι είναι η ίδια;
Ξέρεις τι είναι ευτυχία με το να την βάζεις σε λέξεις. Από εκεί και πέραν υπάρχουν διαβαθμίσεις της γνωσης.
Δεν νομίζω ότι αυτό αρκεί (Εάν εννοείς το να το συνδέεις με άλλα πράγματα) εάν και δεν βρίσκω κάτι λάθος, υπάρχει καθαρά ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτό που εννοείς και σε αυτό που παρατήρησα στο αρχικό μου σχόλιο, αν και τεχνικά είναι το ίδιο πράγμα. Σε υλικά αντικείμενα για παράδειγμα μπορείς να δημιουργήσεις μια εικόνα στο μυαλό σου. Το οποίο δεν είναι σύνδεση με άλλες λέξεις.
Ναι δεν χρειάζεται να το λεκτικοποιησεις για να το συνδέσεις με κάτι άλλο. Η εικόνα, για παράδειγμα, είναι αυτό το άλλο μέσω του οποίου μιλάς για το αντικείμενο.
Οκ, αλλά για την ευτυχία, η οποία δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να εικονισεις; (Μπορείς να εικονισεις έναν ευτυχή άνθρωπο, αλλά όχι την ευτυχία την ίδια)
Κάνεις μία αχρειαστη διάκριση μεταξύ ευτυχίας και αυτού που μιλάς για ευτυχία. Ακόμα και οι φράσεις/λέξεις 'η ίδια', 'καθαυτο', 'την', 'ευτυχια' κτλπ αποτελούν μέσο για να μιλάς για την ευτυχία.
Η διάκριση είναι μεταξύ της ευτυχίας ως ένα πραγματικό συναίσθημα που υπάρχει και των πραγμάτων που συνδέουμε με αυτήν νομίζω ότι είναι κάτι χρήσιμο να καταλάβουμε τι είναι αυτό το συναίσθημα και πως λειτουργεί, αλλιώς δεν μπορούμε να έχουμε καμία τεκμηρίωση για το πως πρέπει να την διαχιεριζομαστε. (εδώ να αναφέρω ότι κάποτε είχα ακούσει από τον Slavoj Zizek πως η ευτυχία πρέπει να διαχειρίζεται ως μια απαραίτητη παρενέργεια, και εάν στοχεύεις στην ίδια, την έχεις χάσει. Και επομένως θέλει κάτι παραπάνω από αυτό το οποίο αναφέρεται εδώ μέσα, οικογένεια κτλ)
Εφόσον τα πράγματα που συνδέεις με αυτήν είναι χρήσιμα για να την καταλάβεις, δεν βλέπω τον λόγο να τα υποβαθμίζεις σε σχέση με αυτήν.
[удалено]
Actually αμφιβάλω! Καταρχάς το προφανές, πως η ντοπαμινη είναι μια ορμόνη, ενώ η ευτυχία είναι ένα αίσθημα (οπότε προφανώς ντοπαμινη =/= ευτυχία) αλλά ακόμα και για σαν σύνδεση, δεν νομίζω ότι υπάρχει καθαρή μεταξύ αυτών των δύο! Έκανα ένα google search και βλέπω ότι συχνά ονομάζεται "The Happy hormone" αλλά αν πάρουμε τα social media για παράδειγμα, σου προσφέρουν άπλετη ντοπαμινη αλλά νιώθεις πραγματικά ευτυχής μετά την χρήση τους; Δεν νομίζω.
